Berichten in de categorie 'Zonder categorie'
De inhoud van de sportdiscussie is bekend. De één vindt dat er historisch veel geld naar de sport gaat en de ander vindt dat veel knelpunten zijn blijven liggen. Dat zou allebei wel eens waar kunnen zijn. Maar wat mij in het raadsdebat opviel, is dat de discussie opvallend scherp langs de grens coalitie/oppositie liep. Een nieuw soort dualisme?
Laten we ons even loswrikken van de sportdiscussie en kijken wat er gisteravond in de verhoudingen gebeurde. Er vond een belangrijk raadsdebat plaats over een majeur onderwerp, waar binnen en buiten het Stadhuis veel om te doen is en is geweest. Het college en de portefeuillehouder lagen bij voorbaat onder vuur, vanwege een gebrekkige aanloop naar het raadsdebat.
Dan heb je de linkse coalitiepartijen, die eerder het verwijt te horen hebben gekregen dat ze bij de wat zwaardere discussies mosselgedrag vertonen: als je ze even aanraakt, sluiten ze zich. En dat is precies wat er gebeurde: blijkbaar moest de collegelijn koste wat het kost worden verdedigd, want er werden direct verwijten aan de oppositie gemaakt, die maar niet wou inzien dat er toch miljoenen naar de sport gaan, die niet degelijk met financiën omging en waarvan sommige partijen in het verleden toch ook wel meer aan sport hadden kunnen doen.
Ik snap deze uitlatingen wel, aanval is nog steeds de beste verdediging. Maar wat ik niet snap is dat de coalitiefracties niet de gelegenheid te baat hebben genomen hun eigen profiel wat glans te geven. Hier en daar het college roemen, en meegaan met zinnige oppositiemoties en amendementen die in het belang van de sport zijn. Geen kramp, maar pragmatisch proberen je eigen punten binnen te halen. Goed voor je eigen profiel én dat van de raad als geheel. En ook die strategie kan je met je wethouder afspreken.
Maar het gebeurde dus niet. De opnieuw toegeslagen kramp leidde tijdens het debat tot oplopende boosheid bij Student&Stad en de ChristenUnie. Juist de partijen die vanwege hun politieke ligging anders nog wel eens zijn te paaien om de linkse meerderheid aan te vullen, waarmee het verwijt van blokvorming wegvalt. Maar nu waren het juist deze partijen die een zeldzame motie van ongenoegen indienden. Het lijkt me dat je toch wat zuiniger zou kunnen zijn op je vrienden, je weet nooit wanneer je ze nodig hebt.
Ik denk dat de coalitiepartijen dit anders hadden kunnen spelen, zonder zichzelf of het college geweld aan te doen. Nu is er weliswaar een besluit afgedwongen, maar het heeft weerstand opgeroepen bij de rest van de raad én in de Stad. Ik houd m’n hart vast voor volgende discussies.
2 reacties februari 21st, 2008
In het Dagblad van afgelopen vrijdag (15-02-’08) keken twee PvdA-dames ons lachend aan onder de kop: “Laat ons weer eens juichen over het sportbeleid”. Een mooi citaat ter aanmoediging, maar het sportbeleid van dit college geeft hier nog bitter weinig reden voor. Enkele citaten met commentaar:
“De PvdA-fractie is dan ook heel blij met dit voorstel.” Het is wel duidelijk: de PvdA zit met het sportdossier in haar maag. En het is ergens ook wel logisch dat men het eigen straatje wil schoonvegen: eerst was het de knelpuntennotitie waar sportwethouder José van Schie (PvdA) maar niet mee op de proppen kwam, met veel kritiek en hoon vanuit de oppositie tot gevolg.
“Schuif geen problemen voor je uit, heb moed om te kiezen voor wat belangrijk blijft, ook in de toekomst.” Vervolgens wilde men (= de collegepartijen) bij de begrotingsraad met de miljoenen van de stadsmeierrechten alleen het Helperbad redden. Niks kunstgras, geen kleedkamers en dat allemaal omdat dat geld er in februari wel zou zijn.
“En dit voorstel is natuurlijk niet het einde van de discussie, binnenkort verwachten we de sportvisie.” Nu is het februari en komt het door de PvdA gedomineerde college met een gemankeerde nota (enkele knelpunten oplossen noem ik geen sportbeleid), en opnieuw niet de kans om de knelpunten in de sport integraal af te wegen tegen andere knelpunten in de stad.
“Zo’n OZB-verhoging, dat is nooit een leuke boodschap”. En dan die dekking, die is wel erg gemakkelijk. Natuurlijk, ook andere partijen dan de PvdA houden in hun verkiezingsprogramma de mogelijkheid open extra OZB te heffen voor noodzakelijke voorzieningen. Maar zorg dan wel dat je tijdig je huiswerk hebt gedaan voordat je de rekening eenzijdig bij de huiseigenaren legt. Dat betekent een heldere visie, en een OZB-voorstel bij de begrotingsbehandeling, zodat een integrale afweging kan plaatsvinden.
“Met dit voorstel verwachten wij dat de belangrijkste problemen opgelost zijn”. Het college pakt met zijn voorstellen een paar knelpunten aan, maar laat er ook een aantal liggen. Kom maar eens aan met je gejuich bij Be Quick, Helpman of de hockeyers van GHBS, en ook op bijvoorbeeld Kardinge liggen nog stevige claims. Van een juichstemming is daar geen sprake, en daar helpt geen opinieartikel tegen.
1 reactie februari 16th, 2008
En opnieuw kwam de krant vanmorgen met verrassend nieuws: een uitgebreid artikel over de ideeën die het Projectbureau Regiotram heeft over de trace’s door de stad, met zelfs een variant die de Grote Markt links laat liggen. Prima dat hier bij het Projectbureau over wordt nagedacht, maar ik vraag me af hoe/of het college dit aanstuurt. Of is het nieuw voor de wethouder? Voor de raad in ieder geval wel.
Het is weer eens zo ver: raadsleden moesten vanmorgen uit de krant lezen over welke trace’s het projectbureau momenteel aan het nadenken is. Mooi stukje journalistiek, maar bestuurlijk niet goed te praten.
Want iedereen weet dat de hele stad met argusogen kijkt naar de mogelijke tracé’s. Ondernemers, burgers, instellingen, allemaal zijn ze razend benieuwd naar waar de tram gaat rijden en stoppen, want ze zijn allemaal belanghebbend. Burgers vanwege de haltes, ondernemers vanwege hun nering, maar ook instellingen als het UMCG en het Groninger Forum.
Iedereen met een beetje politiek gevoel weet dat hiermee de geest uit de fles gaat, vooral als je laat merken ook een variant te overwegen die de Grote Markt niet aandoet. Hoezo verbetering van de bereikbaarheid van de binnenstad? En bij het Groninger Forum in wording zullen ze hier ook niet blij mee zijn.
Hoe kan het dan dat dit de wereld in geslingerd wordt en de gemeenteraad van niks weet? Ja, we hebben een voorstel voor de tracékeuze op de langetermijnagenda staan, maar dat duurt nog wel even. En ja, we hebben binnenkort een werkbezoek naar het Projectbureau, maar de krantenberichten zijn echt eerder.
Ik vind het ongelooflijk dat de trambestuurder bij uitstek, wethouder Dekker (GroenLinks), dit laat gebeuren. Want er zijn twee mogelijkheden: de eerste is dat zij ervan afwist en er dus medeverantwoordelijk voor is dat de raad via de krant wordt geïnformeerd óf zij wist hier niet van en het Projectbureau kiest zijn eigen koers. Maar dan is de vraag of de wethouder de boel wel in de hand heeft. Wie bestuurt wie?
8 reacties februari 9th, 2008
Over de verschillende soorten intelligentie zoals IQ en EQ zijn boekenkasten volgeschreven. En niet de makkelijkste boeken ook; de abstracte termen van psychologen gaan mij al snel boven m’n pet. Aan het waarderen van de intelligentie van individuele personen waag ik me dan ook niet. Maar hoe zit het met de intelligentie van samenwerkende individuen? Neem nou het college van B&W.
Vooropgesteld: wij hebben een intelligent college dat de stad over het algemeen op een acceptabel niveau bestuurt. We zijn het niet altijd eens, maar dat hoort erbij. Je zou ze hoogstens kunnen verwijten dat ze wat al te veel naar links hellen, maar dat is geen kwestie van intelligentie.
Waardoor ik op dit punt kwam, was de recente discussie over de scholencampus in Lewenborg. De gemeente heeft daar de geldende inspraakprocedure redelijk goed uitgevoerd, overigens zonder dat men met de omwonenden op één lijn kwam. Kan gebeuren en is bij grotere projecten vaak zelfs onvermijdelijk.
Probleem was echter dat de betrokken burgers ook en masse vielen over de inspraak. “Poppenkast”, “wassen neus”, “niet serieus genomen”. Alle verwijten die bij een slechte inspraakprocedure horen, kwamen nu ook naar boven.
In het raadsdebat liet wethouder José van Schie (PvdA) weten dat ze dit jammer vond, punt. En dat vind ik nou opmerkelijk. Als je als college het woord ‘betrokken’ toevoegt aan je doelstellingen, dan kun je dergelijke kritiek op de inspraakprocedure toch niet afdoen met: “jammer”?
Als je het hierbij laat, accepteer je dat ook bij volgende projecten de inspraak op zichzelf een item wordt, wat ten koste gaat van de inhoudelijke discussie. De uitspraak dat je altijd moet blijven nadenken over inspraak is dan absoluut te vaag. En ik begrijp ook niet dat de SP, onze broeder bij “bouwen aan vertrouwen”, hier genoegen mee neemt.
Ik vind dit een voorbeeld van een aspect van het besturen waar dit college steken laat vallen. Dan gaat het niet om het vermogen rationeel te denken of doelgericht te handelen, maar om de vraag of men effectief met de omgeving weet om te gaan. In hoeverre slaag je erin besluitvorming zo voor te bereiden, dat mensen zich serieus genomen voelen, ook al neem je niet al hun wensen over?
Recent voorbeeld: Sport in Beeld. Er is weliswaar met verenigingen overlegd, maar van de beloofde terugkoppeling is niets terechtgekomen en ze werden opeens geconfronteerd met een afgeronde notitie. Sportverenigingen in de gordijnen natuurlijk.
En waarom nou? Is het zo moeilijk om rekening te houden met de omgeving? Antwoord: ja, dat is razend ingewikkeld en wordt steeds ingewikkelder. Maar wel de dure plicht van de politici die onze stad besturen. Kom ik terug bij het begin: we hebben een intelligent bestuur, en ook sociaal. Meer investeren in de betrokkenheid van burgers lijkt mij een vorm van sociale intelligentie.
3 reacties februari 6th, 2008
Er wordt vaak gezegd dat politiek over personen gaat. En inderdaad, de boegbeelden van de partijen, zeker landelijk, zijn vaak een publiek figuur. Mensen als Balkenende, Bos en Rutten kunnen zich eigenlijk nergens incognito vertonen. En in de Stad geldt dat natuurlijk ook voor fulltime politici als Jacques Wallage en in mindere mate voor de wethouders. Raadsleden zijn daar tot nu toe meestal van gevrijwaard gebleven, maar het artikel over Jasper Schaaf (SP) lijkt een andere richting in te slaan.
Raadsleden zijn over het algemeen parttime politici. Zij hebben een baan en daarnaast besteden ze veel van hun vrije tijd aan het raadswerk. Anders dan de collegeleden zijn ze niet fulltime met politiek bezig, een groot deel van de werkweek is gevuld met hun ‘gewone’ werkzaamheden.
Over die gewone werkzaamheden van Jasper Schaaf verscheen eind januari een bericht in de krant, namelijk over een arbeidsconflict tussen hem en zijn werkgever, de Hanzehogeschool. Ik vind dat opvallend, want je maakt mij niet wijs dat dat bericht zou zijn geplaatst als Schaaf niet eveneens fractievoorzitter van de SP was. En in de kop werd ook gelijk expliciet de relatie met zijn politieke functie gelegd, alsof de Hanzehogeschool een fractievoorzitter kan schorsen?!
Henk Pijlman (Hanzehogeschool) weigerde wijselijk elk commentaar op deze kwestie. en mijns inziens terecht. Wat zich afspeelt in het werkzame leven van een raadslid kan invloed hebben op zijn politieke functioneren, maar is en blijft in mijn beleving privé. Persvrijheid staat bij mij hoog in het vaandel, maar het recht op privacy ook. En dat geef je toch niet weg als je raadslid wordt?
Tegelijkertijd een opdracht voor de raad: laten we ervoor zorgen dat de kranten vol kunnen staan met inhoudelijke berichtgeving.
Reageer februari 2nd, 2008
Volgend bericht
Vorig bericht