Berichten in de categorie 'Zonder categorie'
Zo’n drie weken voor de verkiezingen breekt het moment weer aan. Tijd om de verkiezingsborden te beplakken met een poster met daarop deze keer het betrouwbare, maar ook wel wat strenge gezicht van Henk Bleker. Rondom het plakken van de posters, wat steevast ’s avonds gebeurt, hangt een sfeer van nostalgie en heimelijkheid. Is de traditie van deze verkiezingsposters oubollig? Drie jonge dames aan het A-kerkhof vonden van niet.
Afgelopen donderdag ging ik met CDJA-voorzitter Wolter Neutel op stap om zeven verkiezingsborden in de stad te beplakken. En het zat ons dit keer mee: het weer was goed en de alom aanwezige politie kneep een oogje dicht als de auto even over de stoep moest om bij een verkiezingsbord te komen.
Aan het A-kerkhof vond een interessante ontmoeting met drie studentes plaats. De openingszin was direct al origineel. Geen teksten van “heeft toch geen zin”, “weg met het CDA” of “hebben jullie hier wel een vergunning voor?” maar een plezierig “heren plakkers, hebben jullie misschien een poster over?”
Ik kwam uiteraard voor zo’n verzoek extra snel van de ladder af. Uit het geanimeerde gesprek dat volgde, over de blik van Henk en hun eigen politieke voorkeur (ze gaan zeker stemmen, en een enkeling bekende al eerder CDA te hebben gestemd) bleek al snel de ware aard van de interesse: deze dames zochten ´camp´-posters voor een wisselexpositie op hun toilet en deze voldeed geheel aan hun criteria.
Het zat ‘em in de nieuwsgierig makende, enigszins priemende blik en ook wel in die hele mooie goudkleurige stropdas die Henk op de poster draagt. Naast een poster van de hamsterweken van AH neemt Henk Bleker straks een voorname plaats in op de muur in het kleinste kamertje van deze drie studentes. Zelden mensen zo blij gemaakt met een verkiezingsposter!
U begrijpt het al, sinds deze ontmoeting laat ik me door niemand meer vertellen dat provinciale politiek saai is. Henk, chapeau!
2 reacties februari 16th, 2007
Jaarlijks komt er een keur van landelijke rapporten op ons af. Soms zijn we er blij mee, als Groningen wordt gekozen als beste binnenstad, veiligste of meest fietsvriendelijke stad, maar soms legt het zaken bloot die ons minder goed uitkomen. Ik herinner me opmerkingen van VROM over onze bestemmingsplannen, onlangs de Nationale Ombudsman over communicatie met de burger en recent een onderzoek naar de aanrijtijden van de brandweer. Loos alarm?
Afgelopen zomer was ik op de open dag van de brandweer. Het was loeiheet aan de Sontweg, waar hard was gewerkt om de bezoekers te laten zien wat de brandweer allemaal doet, welk materieel ze hebben en hoeveel geluid het maakt. Allemaal prima georganiseerd, overeenkomstig het beeld dat ik van de brandweer had en nog steeds heb.
Maar dan kwam afgelopen week opeens het onderzoek van de Inspectiedienst voor Openbare Orde en Veiligheid, de IOOV. Die heeft ontdekt dat het merendeel van de brandweerkorpsen in Nederland, waaronder ook dat van Groningen, geen zicht heeft op de mate waarin zij erin slagen binnen 8 minuten bij een brand of andere calamiteit aanwezig te zijn. De inspectiedienst vond dit ‘onthutsend’, omdat het om ’elementaire bedrijfsgegevens’ gaat.
Wat is er feitelijk aan de hand? In een interview met RTV-Noord heeft de brandweer uitgelegd dat de gegevens wel worden genoteerd, maar niet in een apart rapport worden opgenomen. De ‘elementaire bedrijfsgegevens’ zijn dus wel aanwezig, maar niet in de juiste vorm beschikbaar. In hetzelfde interview heb ik ervoor gepleit dit snel alsnog te regelen, omdat dit een voorwaarde is om beleid te kunnen maken over de brandweer en het mij dus een waardevolle investering in de veiligheid van de Stadjers lijkt.
Maar is de Groninger situatie nu ook onthutsend? Natuurlijk moeten die gegevens er zijn en die gaan er ook komen. Maar voor mij wordt het pas onthutsend als uit die gegevens zou blijken dat bepaalde delen van de stad geregeld niet binnen de 8 minuten bereikt kunnen worden en niemand er iets aan gedaan heeft.
Voor andere gemeenten heeft de IOOV dit al vastgesteld, maar uit het krantenbericht van het Dagblad (10-02) heb ik niet kunnen aflezen dat dit ook voor Groningen geldt. En ook uit de praktijk heb ik daar geen klachten over gehoord. Ik ga er daarom vooralsnog vanuit dat de gegevens geen geregelde overschrijding van de aanrijtijd, in welke wijk dan ook, opleveren.
Blijft er één vraag over: heeft de gemeenteraad dan nooit om dit soort gegevens gevraagd? Om eerlijk te zijn, ik weet het niet. Maar ik heb er zelf eigenlijk nooit bij stilgestaan omdat ik er vanuit ging dat ook dit onderdeel goed zat bij de brandweer. Soms heb je een landelijk rapport nodig om even wakker geschud te worden.
2 reacties februari 10th, 2007
De uitkomst is helder, bij zowel publiek als vakjury komt het ontwerp van NL Architects met afstand als beste uit de bus. En het college heeft zich in een extra B&W-vergadering direct achter deze uitkomst geschaard. Heeft de democratie gezegevierd?
Burgemeester Wallage mocht het afgelopen vrijdag live op Radio 2 vertellen: het gemeentebestuur (hij bedoelde: het college) had de voorkeur van publiek en vakjury overgenomen. Op OOG-TV ging hij nog verder: de beslissing was wel gevallen, de raad kan eigenlijk niet anders dan instemmen.
Ik vind dat een vreemde positie, zeker voor iemand die naast collegevoorzitter ook voorzitter van de raad is. Want waar zijn de genuanceerde uitspraken uit het begin van de procedure gebleven, toen de raad nog een eigen afweging mocht en moest maken?
Nee, dan zijn de uitspraken van collega Jacqueline Kinds een stuk correcter. Natuurlijk is het zo: we hebben een fantistische procedure gehad, de Martinikerk was een populaire attractie, er is goed gecommuniceerd met bevolking, er is veel gestemd, niets dan lof voor het college. Maar – en dat zegt Kinds er ook bij - een automatisme is de keuze van de raad niet. Er valt nog wel wat af te wegen. Want hoe scoort het ontwerp als het gaat om de kosten, duurzaamheid en toegankelijkheid, hoe zit het met het onderhoud van het gebouw?
Daar komt nog bij dat zaterdag in de krant stond dat de voor het ontwerp zo kenmerkende Bentheimer zandsteen om ARBO-technische redenen niet gebruikt mag worden. Wat nou als juist het gebruik van deze zandsteen voor het publiek een doorslaggevende factor voor de keuze voor dit ontwerp is geweest?
Terug naar het principe: Wallage reduceert de besluitvorming in de raad tot een formaliteit, terwijl Kinds naar mijn mening met haar correcte observatie meer recht doet aan de komende besluitvorming in de raad.
Want stel dat we dit vaker zouden gaan doen, heeft de raad dan alleen nog een eigen inbreng als publiek en vakjury van mening verschillen? Ik vind dat de gemeenteraad dan verwordt tot een soort arbiter, terwijl het een democratisch gekozen vertegenwoordigend orgaan is, dat mandaat heeft om keuzes te maken. Een mandaat ook dat gebaseerd is op veel meer stemmers dan de stemronde voor de Forum-ontwerpen.
Ik heb met volle overtuiging ingestemd met de gevolgde procedure, ik wist dat er van zowel publiek als vakjury een uitkomst zou liggen. Maar ik vond en vind dat de raad zichzelf, ondanks deze duidelijke vingerwijzingen niet bij voorbaat buitenspel moet zetten.
12 reacties februari 3rd, 2007
Formateur Wijffels (CDA) heeft er een randvoorwaarde van gemaakt: rust. Geen pers, weg uit de Haagse hectiek, gewoon onder elkaar een coalitie voor de komende 8 jaar in elkaar timmeren. In alle rust tasten CDA, PvdA en CU elkaars mogelijkheden af. In de pers merk je frustratie, want geen nieuws, maar ook wel begrip voor de wens om na bijna vijf roerige jaren tot een stabiel kabinet te komen. Haagse rust voorlopig en het gekke is dat we in het stadhuis ook rust tegenkomen, maar dan van een ander soort.
Want hét gebeurt niet in het stadhuis momenteel, maar een steenworp verderop, in de Martinikerk. Hele volksstammen komen kijken naar de maquettes voor het nieuwe Forum. Ook de zondagse kerkgangers kijken voor en na de dienst met belangstelling naar de werkstukken van de zeven ontwerpers. Het overzicht van de maquettes is zó populair, dat besloten is om de tentoonstelling te verlengen tot na de stemperiode, dan in de hal van de dienst RO/EZ aan het Zuiderdiep. Ik verwacht overigens dat het daar minder storm zal lopen. Het betoverende van bezichtiging in de Martinikerk is toch dat je je op nog geen honderd meter van de locatie van het nieuwe Forum bevindt. De Martinikerk is ‘hot’.
Een paar meter verderop is het stadhuis intussen in diepe rust gedompeld. Raadsagenda’s zijn kort, raadsvergaderingen dus ook, bij de krant is het wachten op een uitglijder van een wethouder of raadslid om weer iets te schrijven te hebben. Bij de discussie over de tram wou het al niet echt spetteren, en ik verwacht woensdag in de raad geen definitief besluit over het Blauwe Dorp, maar een besluit tot extra onderzoek (trouwens mee eens, biedt uitzicht op behoud).
Rustig dus, het lijkt wel of iedereen z’n kruit droog houdt. Waarvoor? Wie weet heeft de formatie ermee te maken, of de komende Statenverkiezingen, of allebei. Het kan heel goed zijn dat PvdA en CDA, die elkaar in de verkiezingscampagne voor de Kamer verketterd hebben, nu gezamenlijk met de CU de agenda voor de toekomst gaan bepalen.
Tot nu toe is de PvdA-fractie in de Stad (toch goed voor bijna een derde van de raadszetels) te druk doende geweest met interne personele wisselingen om richting te geven aan de stedelijke discussies. Een beetje bestuurlijke luwte komt hun dus wel goed uit. En voor de wethouders ligt er voldoende materiaal van het vorige college (Forum, tram, Meerstad) om de rest van de periode vol te maken. Is dit dan een soort tussencollege? Een club goedwillende bestuurders met linkse sympathieën die uitwerken wat anderen bedacht hebben? Een wat ambtelijke invulling van de stadse politiek? Ik hoop het niet en de krant hoopt het ook niet. Laten we vooral niet vergeten hoe Groningen is geworden wat het nu is. Rust roest!
Reageer januari 30th, 2007
In de raadscommissie ging het over de tram, na het Forum het volgende grote nieuwe project in Stad, en Ommeland. Het college, wethouder Dekker (GroenLinks) voorop, mag laten zien dat zij een verkeersproject van deze omvang aankunnen. Aan de steun uit de raad zal het niet liggen, want geen enkele fractie heeft zich als een echte dwarsligger laten zien. En ook wij vinden dat de stad niet stil moet blijven staan. Maar ja, bij de inpassing van de trambaan zullen ook de burgers zich roeren en op dat terrein staan nog lang niet alle seinen op groen.
Even leek het nog spannend te worden. Collega Michel Marion van de SP liet net iets teveel twijfel doorklinken in zijn formulering en kreeg gelijk fractie en wethouder van GroenLinks over zich heen: “als je echt problemen hebt met de tram, moet je het nu zeggen!” Maar ook nu betoonde de SP zich een snelle leerling en al in tweede termijn werd dit ‘misverstand’ uit de wereld geholpen.
Maar er gebeurde nog iets anders. Gesteund door een enkele andere fractie vroeg ik aandacht voor de communicatie en de inspraak. Niet zonder reden, want als er één rode lijn in het collegeoptreden tot nu toe zit, is het dat er niet sterk wordt gecommuniceerd en de inspraak niet tot z’n recht komt.
Zeker bij zo’n project als een tram door de stad, waarbij er logischerwijs veel discussies met omwonenden en ondernemers is te verwachten over bijvoorbeeld het precieze tracé, de aantallen haltes en de locatie van de haltes, moet juist dit aspect gewoon goed geregeld zijn. Dus vroeg ik vrij argeloos hoe het college, wanneer het aan de orde komt, van plan was dit aan te pakken.
Nou, ik kreeg een antwoord, maar helaas nog steeds in de lijn van het collegeoptreden tot nu toe. “Ja, één van de eerste taken van het projectbureau is het schrijven van een communicatieplan en er komt een helder leesbaar boekje.”
Dit is nou een typisch voorbeeld van éénrichtingsverkeer; niemand in de stad zit toch te wachten op een boekje waarin het college nog eens helder in Jip en Janneke-taal uitlegt waarom zijn plannen zo goed zijn voor de stad en haar inwoners?!
Gemiste kans, want het ontbeert de ‘wisselwerking’ tussen bestuurders en gebruikers die je zeker bij een tram mag verwachten. Want het mooie van inspraak is niet dat je de kans hebt nog eens uit te leggen waarom je eigen plannen zo goed zijn, maar om de praktijkkennis en deskundigheid van alle belanghebbenden te betrekken en je plan daarmee te verbeteren.
Na de tweede termijn heeft de wethouder het fenomeen wisselwerking gelukkig ook bevestigd (ze was het alleen even vergeten te noemen), dus er is hoop. Maar het recente verleden heeft laten zien dat bij dit college goede communicatie niet vanzelf komt. Nalatigheid op dit terrein kan ten koste gaan van goede verhoudingen en het draagvlak voor een groot project ondergraven. Dat is zonde en ook niet nodig. Het college moet zichzelf ten doel stellen te allen tijde te voorkomen dat dit project uit de rails gaat lopen. Laat ook hierin de eerste lijn raak zijn!
Reageer januari 25th, 2007
Volgend bericht
Vorig bericht