Berichten in de categorie 'wijken'
Het was prachtig, afgelopen dinsdag in Beijum. In de onlangs heropende Boerderijum was het afgeladen vol ter gelegenheid van een bijeenkomst van Heel de Wijk, die ik mocht voorzitten. De zaal zat vol met een verscheidenheid aan mensen en een verscheidenheid in mode, muziek en lekkere hapjes. Een goede discussie over opvoeden en opgroeien in de wijk, veel enthousiasme over wat er in Beijum gebeurt en nog op stapel staat. Wat een energie zit er in zo’n wijk!
Dat is ook iets wat we moeten benutten; we moeten de mensen in staat stellen hun wijk, mooier, schoner en veiliger te maken. En dan gaat het niet alleen om fysieke dingen, maar ook over het elkaar informeren, weten wat er speelt, samenwerken, slimme oplossingen zoeken, werken met vrijwilligers, de mensen zelf en wat de wijk in zich heeft.
En dat is goed om je te realiseren tijdens een recessie, die ook Beijum niet ongemoeid zal laten. Maar ook als het geld richting Beijum in de loop der jaren minder vanzelfsprekend wordt, is de vitaliteit die de wijk heeft nog altijd inzetbaar. En dan zal er nog meer afhangen van samenwerking, afstemming, vereende krachten. De Heel de Wijk-bijeenkomst liet zien dat er genoeg energie voorhanden is!
Wat in Beijum gebeurt, gebeurt in andere wijken ook. Gebruik maken van je sterke punten, de verbinding zoeken en een meerwaarde vinden in de contacten met de ander, of dat nou de gemeente, de corporatie, een buurman, de school of een ondernemer is. Een wijk is meer dan een verzameling huizen, het is een leefgemeenschap van allerlei verschillende mensen met ieder hun kansen en problemen.
Natuurlijk is de gemeente er ook voor de fysieke kant van de wijk: de stenen, het asfalt, het water en het groen. Maar de overheid die erin slaagt om daarnaast die gemeenschap te stimuleren en ten goede te benutten, die heeft pas echt goud in handen!
1 reactie juni 13th, 2009
Het ging over het buurt- en jeugdcentrum Gravenburg, maar het had over elk bewonersinitiatief kunnen gaan. De PvdA begon haar woordvoering met de opmerking of we wel zo blij moesten zijn met het initiatief, blijkbaar hadden we als gemeente onvoldoende voeling gehad met deze wijk, want anders was het initiatief niet nodig geweest. Kritiek op het functioneren van het college dus, waar ik het deze keer eens niet mee eens ben, omdat ik een totaal andere opvatting over de overheid heb.
Niet zo blij met dit initiatief, omdat we blijkbaar iets gemist hebben? Mensen, mensen, de overheid kan niet alles aanvoelen, voorzien of voorspellen, dat hoeft ook helemaal niet en dat willen we ook helemaal niet.
Een goede gemeente is niet een overheid die altijd precies weet wat er speelt, waardoor initiatieven vanuit bewoners eigenlijk niet nodig zouden moeten zijn en als ze dan onverhoeds toch opduiken, het bewijs van gemeentelijk falen zouden leveren. Een goede gemeente is een gemeente die openstaat voor initiatieven vanuit de samenleving, die zich wil laten verrassen en die opduikende initiatieven ziet als een kans om samen met bewoners de stad en de samenleving verder te helpen.
Dat wil overgens niet zeggen: “U vraagt, wij draaien”. De SP gaf bij monde van Agnes Schlebusch aan dat de overheid ook gewoon ‘nee’ moet kunnen zeggen tegen burgers, dat is wel zo helder. En ze kan mij daarin volledig aan haar zijde rekenen. Maar dat de SP accepteert dat het college burgers eerst huiswerk laat maken en vervolgens, voordat dat huiswerk is besproken, alvast besluit dat het sowieso maar niet moet, vind ik een zware tegenvaller. Dat is niet helder meer, dat is burgers doelbewust het bos in sturen.
Het verweer van de wethouder op dit punt, namelijk dat zij na zoveel jaar deze portefeuille wel ongeveer wist wat de uitkomst zou zijn, bewijst eens te meer dat het initiatief van deze bewoners niet serieus is genomen. Nee, het is maar goed dat de overheid niet alwetend is, en zij moet ook niet de ambitie hebben dat te willen worden.
2 reacties april 9th, 2009
Een kort bericht in de krant van vandaag, in de marge van de 11e bladzijde. Uit het stadhuis: “geen buurtcentrum voor Gravenburg”. In het stukje staat dat het college afgelopen dinsdag heeft besloten niets te zien in het initiatief, dat van bewoners zelf afkomstig is. In een eerdere weblog (ten halve en ten hele) juichte ik over het feit dat wethouder Van Schie (PvdA) had toegezegd toch met de bewoners in gesprek zou gaan. En dat gesprek heeft ook plaatsgevonden. Daags na het collegebesluit!
Wat toch weer een ongelooflijke move van dit college! Eerst was het al ‘njet’ van wethouder Van Schie, maar na verontwaardigd reageren van de oppositie, onder aanhaling van enkele citaten van wethouder De Vries die op verbetering wezen, beloofde Van Schie dat ze toch met de initiatiefnemers in gesprek zou gaan.
De bedoeling van dat gesprek was dat de wethouder zich zou laten voorlichten over het initiatief, ze er serieus naar zou kijken en dan een standpunt zou innemen. Natuurlijk garandeert deze procesgang geen succes in de zin van overname van het initiatief, we doen terecht nog steeds niet aan ‘u vraagt, wij draaien’, maar het waarborgt wel een serieuze afweging. En we vonden dit als raadscommissie zo belangrijk, dat wij behandeling van het initiatief zelfs een maand hebben opgeschoven, zodat de wethouder eerst haar gesprek kon voeren.
Nou, dat gesprek is ook geweest, maar het ging iets anders dan bedoeld. Op dinsdag 31 maart jl. heeft het college gezegd niets in het initiatief te zien, en op woensdag 1 april jl. kwamen de initiatiefnemers hoopvol gestemd naar het gesprek maar kregen eigenlijk direct de mededeling dat het niet doorging.
Ik was eerst verbouwereerd, en nu ben ik kwaad. Hoe kan je nou met de mond belijden dat je burgers serieus neemt en dan zo’n gesprek pas houden nadat besluitvorming heeft plaatsgevonden?! Hoezo, voldongen feit? Dat zouden we toch niet meer doen? En zo laat je toch ook bewust de kans lopen om burgers, die betrokkenheid met hun omgeving tonen, serieus te nemen. We wilden toch graag zulke burgers?
En waarom eigenlijk zoveel haast met besluitvorming in het college? De wethouder wist dat het was geagendeerd voor de commissie van 8 april a.s.. Waarom niet even met besluitvorming gewacht tot 8 april en dan gehoord de raadscommissie alsnog een besluit nemen? Of moet de raadscommissie ook voor een voldongen feit geplaatst worden? Ja, ik weet dat het college de volste bevoegdheid heeft om dit te doen, maar dat zegt nog niets over keuzes in de fasering van dit soort processen.
Eén ding is duidelijk: ik heb te vroeg gejuicht. Het komt nu op de raadscommissie aan. Laten we hopen dat enkele partijen met sleutelposities zich door de besluitvorming in het college niet al te zeer in hun bewegingsvrijheid zullen laten beperken.
1 reactie april 2nd, 2009
Naast discussies over tram, ringweg en de nieuwe locatie van de dienst SoZaWe dringt zich de laatste tijd steeds vaker een ander thema op, namelijk dat van openheid en openbaarheid. Het maakt dan niet uit waar het over gaat, maar niet open of transparant zijn is vaak een terechte insteek om de overheid, het college of de gemeenteraad op aan te vallen. Hoe moeten we hier anno 2009 mee omgaan?
Natuurlijk is Meerstad de actuele aanleiding en tegelijkertijd ook een heel goed voorbeeld. Want door de actie van enkele journalisten in spé werd opeens weer duidelijk dat naast de wereld zoals wij die dagelijks ervaren, er ook een parallelle wereld is waarin veel meer bekend is over kosten en risico’s van grote projecten.
Zo werd door het gepubliceerde artikel over Meerstad duidelijk dat er grote zorgen bestaan over de kosten van Meerstad en dat er ook al enkele oplossingsrichtingen zijn, zoals een kleiner meer en meer woningen (meer stad dus).
Ook werd duidelijk dat de raad hierover al vertrouwelijk was geïnformeerd. Op zo’n manier kom je als raad in een lastige positie. Je voelt je ten opzichte van de burger haast ontmaskerd terwijl je naar alle eer en geweten een vertrouwelijke bijeenkomst hebt geaccepteerd.
Daar zit dan ook de crux. Je kunt pas echt goed beoordelen of een bijeenkomst terecht besloten is gehouden, als die is afgelopen. De laatste tijd merken we steeds vaker dat we ergens vertrouwelijk over zijn geïnformeerd, terwijl dat achteraf gezien best openbaar had gekund. Uiteraard belooft het college dan beterschap, maar ook de volgende keer is pas weer achteraf duidelijk of beslotenheid echt noodzakelijk was.
Ik zie dat de raad hier scherper op wordt, en dat lijkt me een goede zaak. Met vertrouwelijke informatie kan en mag je niks doen, dus wanneer je instemt met beslotenheid accepteer je als raad tegelijkertijd dat je op dat punt minder politiek kan maken. Scherper selecteren en het college dwingen tot meer openheid is dan een goede zaak.
Maar laten we ook niet net doen of alles openbaar kan. Er zullen altijd zaken zijn die vanwege financiële of andere risico’s voor (markt-)partijen vertrouwelijk behoren te blijven. En natuurlijk is ook de burgemeestersprocedure, met een groot afbreukrisico voor kandidaten, per definitie vertrouwelijk. Nee, de kunst is om ook hier het kaf van het koren te scheiden: de tijd dat het college steeds op safe kon spelen en de raad dit gemakkelijk accepteerde, ligt nu achter ons.
4 reacties maart 25th, 2009
Het is gelukt! Na stevige druk vanuit de oppositie heeft wethouder José van Schie (PvdA) in de commissie Onderwijs & Welzijn (04-02) gemeld dat ze toch een gesprek aangaat met de initiatiefnemers voor een wijkvoorziening voor Gravenburg en De Held. Soms kost het even tijd, maar ten halve gekeerd is beter dan ten hele gedwaald!
Ik ben blij met deze beslissing van het college. De eerste reactie van het college (’njet’) was al moeilijk te begrijpen, zeker tegen de achtergrond van de wens van het college om meer voorzieningen in wijken te realiseren. En ook gezien de gemelde inzet om burgerparticipatie meer vorm te geven, na verschillende zeperds waaronder recent (eind vorig jaar) nog De Brugwachter.
Ook in het buurtstallingendossier heeft de wethouder eieren voor haar geld gekozen, al was de situatie daar anders. Het dossier kreeg Murphy-achtige trekjes en de weerstand kwam nu grotendeels van de betrokkenen zelf, alhoewel die prima banden met de oppositie hebben.
Interessant is de vraag is of we hier nu een trendbreuk te pakken hebben. Zal het college waarmaken wat men zegt te ambiëren, namelijk mensen vroegtijdig bij ontwikkelingen te betrekken en samen op te trekken voor een optimaal eindresultaat, zowel qua resultaat als snelheid?
Ik hoop het van ganser harte, want ik geloof in echte burgerparticipatie: niet “u vraagt wij draaien”, niet alleen het wegnemen van weerstand of het kweken van draagvlak, maar serieuze interesse in de inbreng van burgers en de bereidheid de eigen plannen aan te passen.
Ik hoop dat dit een ommekeer is en dat de initiatiefnemers voor Gravenburg/De Held hiervan gaan profiteren. Wij zullen er in de tussentijd in ieder geval voor zorgen, wat de uitkomst van het gesprek ook is, dat het initiatief voluit in de commissie besproken wordt.
8 reacties februari 4th, 2009
Vorig bericht