Bijten in een helpende hand
Zomaar een bericht in de krant: in Vlaardingen is ambulancepersoneel bedreigd en aangevallen. En het is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. CNV-voorman René Paas springt op de bres: ambulances moeten dan maar op risicovolle tijdstippen en plaatsen onder politiebegeleiding gaan rijden. Minister Johan Remkes volgt: nog vóór de verkiezingen komt er een voorstel voor kwetsbaar personeel. Nu kan ik me voorstellen (wel begrijpen, geen begrip) dat mensen zich soms agressief gedragen tegen medewerkers van de Sociale Dienst, conducteurs of deurwaarders, maar ambulancepersoneel?!
Stel je voor: je zit in een penibele situatie, anders zou je geen ambulance nodig hebben. Iemand is ziek, gewond of om andere reden hulpbehoevend en je belt 112 voor noodhulp. Dan kan ik me nog voorstellen dat je boos bent dat het lang duurt voor ze er zijn, want elke seconde telt immers, maar dat je dan overgaat tot bedreiging en/of geweld gaat echt boven m’n pet. Bijten in een helpende hand lijkt me in zo’n situatie nou eenmaal niet bevorderlijk voor snelle medische hulp.
Dit specifieke voorval vond dan plaats in Vlaardingen en de eerdere gevallen speelden zich naar ik me herinner ook in het Westen af, maar ik ben wel benieuwd of dit soort incidenten zich ook in het Noorden voordoen, en ook of politiebegeleiding dan het juiste antwoord is. Want je loopt het risico dat er een soort geweldsspiraal ontstaat. Het verschijnen van een politieauto in de straat, al dan niet met sirene, werkt in de praktijk niet op iedereen geruststellend.
Eigenlijk is het te gek dat we ons hier mee bezig moeten houden. Het afkalvende gezag van en ontzag voor onder meer politiepersoneel, docenten en conducteurs is een teken des tijds en misschien wel een gevolg van verregaand individualisme. Wat mij betreft hoeven we niet terug naar de jaren ‘50, maar ik verlang wel terug naar de tijd waarin ziekenwagens zonder problemen hun heilzame werk konden doen.
5 reacties oktober 4th, 2006