Archief van februari, 2007
De gemeente heeft een meevaller: na jaren van juridisch getouwtrek ontvangt de stad voor afkoop van onze stadsmeierrechten in de provincie zo’n € 30 miljoen. Het stadhuis schrikt wakker uit de winterslaap, want er valt geld te verdelen! Natuurlijk kunnen we het makkelijk 10 keer uitgeven, dus er zal ambtelijk wel een robbertje om gevochten worden. Maar aan welk doel of project in de stad zou u/jij het besteden?
Overblijfselen uit het verleden kosten vaak geld, denk bijvoorbeeld maar aan zaken als de rioolpersleiding of de munitie in het kanaal. Maar de stadsmeierrechten zijn geld waard, en niet misselijk ook: 30 miljoen. Waar moet dat geld heen? Ik ben benieuwd naar uw/jouw ideeën, en om de fantasie wat te prikkelen noem ik een paar doelen (niet steeds mijn persoonlijke mening, wees niet bang):
- renovatie van het Blauwe Dorp;
- opknappen van de Cibogaparkeergarage;
- gratis OV in de avonduren;
- uitbreiding van het Stadsbalkon;
- ondersteuning van de Voedselbank;
- uitbreiding van de Euroborg;
- beveiliging van de Martinitoren;
- (nog) een cultureel festival;
- verlaging parkeertarieven;
- een (deel van een) fly-over voor de Zuidelijke ringweg;
- aanpak van de Trefkoel;
- het opvangen van tegenvallers bij de tram;
- een schoonmaakbeurt voor de gele steentjes;
- het overeind houden van Simplon;
- asfaltering van de fietspaden langs de Eikenlaan;
- hybride dienstauto’s voor het college van B&W;
- uw/jouw eigen idee?
4 reacties februari 24th, 2007
Zo’n drie weken voor de verkiezingen breekt het moment weer aan. Tijd om de verkiezingsborden te beplakken met een poster met daarop deze keer het betrouwbare, maar ook wel wat strenge gezicht van Henk Bleker. Rondom het plakken van de posters, wat steevast ’s avonds gebeurt, hangt een sfeer van nostalgie en heimelijkheid. Is de traditie van deze verkiezingsposters oubollig? Drie jonge dames aan het A-kerkhof vonden van niet.
Afgelopen donderdag ging ik met CDJA-voorzitter Wolter Neutel op stap om zeven verkiezingsborden in de stad te beplakken. En het zat ons dit keer mee: het weer was goed en de alom aanwezige politie kneep een oogje dicht als de auto even over de stoep moest om bij een verkiezingsbord te komen.
Aan het A-kerkhof vond een interessante ontmoeting met drie studentes plaats. De openingszin was direct al origineel. Geen teksten van “heeft toch geen zin”, “weg met het CDA” of “hebben jullie hier wel een vergunning voor?” maar een plezierig “heren plakkers, hebben jullie misschien een poster over?”
Ik kwam uiteraard voor zo’n verzoek extra snel van de ladder af. Uit het geanimeerde gesprek dat volgde, over de blik van Henk en hun eigen politieke voorkeur (ze gaan zeker stemmen, en een enkeling bekende al eerder CDA te hebben gestemd) bleek al snel de ware aard van de interesse: deze dames zochten ´camp´-posters voor een wisselexpositie op hun toilet en deze voldeed geheel aan hun criteria.
Het zat ‘em in de nieuwsgierig makende, enigszins priemende blik en ook wel in die hele mooie goudkleurige stropdas die Henk op de poster draagt. Naast een poster van de hamsterweken van AH neemt Henk Bleker straks een voorname plaats in op de muur in het kleinste kamertje van deze drie studentes. Zelden mensen zo blij gemaakt met een verkiezingsposter!
U begrijpt het al, sinds deze ontmoeting laat ik me door niemand meer vertellen dat provinciale politiek saai is. Henk, chapeau!
2 reacties februari 16th, 2007
Jaarlijks komt er een keur van landelijke rapporten op ons af. Soms zijn we er blij mee, als Groningen wordt gekozen als beste binnenstad, veiligste of meest fietsvriendelijke stad, maar soms legt het zaken bloot die ons minder goed uitkomen. Ik herinner me opmerkingen van VROM over onze bestemmingsplannen, onlangs de Nationale Ombudsman over communicatie met de burger en recent een onderzoek naar de aanrijtijden van de brandweer. Loos alarm?
Afgelopen zomer was ik op de open dag van de brandweer. Het was loeiheet aan de Sontweg, waar hard was gewerkt om de bezoekers te laten zien wat de brandweer allemaal doet, welk materieel ze hebben en hoeveel geluid het maakt. Allemaal prima georganiseerd, overeenkomstig het beeld dat ik van de brandweer had en nog steeds heb.
Maar dan kwam afgelopen week opeens het onderzoek van de Inspectiedienst voor Openbare Orde en Veiligheid, de IOOV. Die heeft ontdekt dat het merendeel van de brandweerkorpsen in Nederland, waaronder ook dat van Groningen, geen zicht heeft op de mate waarin zij erin slagen binnen 8 minuten bij een brand of andere calamiteit aanwezig te zijn. De inspectiedienst vond dit ‘onthutsend’, omdat het om ’elementaire bedrijfsgegevens’ gaat.
Wat is er feitelijk aan de hand? In een interview met RTV-Noord heeft de brandweer uitgelegd dat de gegevens wel worden genoteerd, maar niet in een apart rapport worden opgenomen. De ‘elementaire bedrijfsgegevens’ zijn dus wel aanwezig, maar niet in de juiste vorm beschikbaar. In hetzelfde interview heb ik ervoor gepleit dit snel alsnog te regelen, omdat dit een voorwaarde is om beleid te kunnen maken over de brandweer en het mij dus een waardevolle investering in de veiligheid van de Stadjers lijkt.
Maar is de Groninger situatie nu ook onthutsend? Natuurlijk moeten die gegevens er zijn en die gaan er ook komen. Maar voor mij wordt het pas onthutsend als uit die gegevens zou blijken dat bepaalde delen van de stad geregeld niet binnen de 8 minuten bereikt kunnen worden en niemand er iets aan gedaan heeft.
Voor andere gemeenten heeft de IOOV dit al vastgesteld, maar uit het krantenbericht van het Dagblad (10-02) heb ik niet kunnen aflezen dat dit ook voor Groningen geldt. En ook uit de praktijk heb ik daar geen klachten over gehoord. Ik ga er daarom vooralsnog vanuit dat de gegevens geen geregelde overschrijding van de aanrijtijd, in welke wijk dan ook, opleveren.
Blijft er één vraag over: heeft de gemeenteraad dan nooit om dit soort gegevens gevraagd? Om eerlijk te zijn, ik weet het niet. Maar ik heb er zelf eigenlijk nooit bij stilgestaan omdat ik er vanuit ging dat ook dit onderdeel goed zat bij de brandweer. Soms heb je een landelijk rapport nodig om even wakker geschud te worden.
2 reacties februari 10th, 2007
De uitkomst is helder, bij zowel publiek als vakjury komt het ontwerp van NL Architects met afstand als beste uit de bus. En het college heeft zich in een extra B&W-vergadering direct achter deze uitkomst geschaard. Heeft de democratie gezegevierd?
Burgemeester Wallage mocht het afgelopen vrijdag live op Radio 2 vertellen: het gemeentebestuur (hij bedoelde: het college) had de voorkeur van publiek en vakjury overgenomen. Op OOG-TV ging hij nog verder: de beslissing was wel gevallen, de raad kan eigenlijk niet anders dan instemmen.
Ik vind dat een vreemde positie, zeker voor iemand die naast collegevoorzitter ook voorzitter van de raad is. Want waar zijn de genuanceerde uitspraken uit het begin van de procedure gebleven, toen de raad nog een eigen afweging mocht en moest maken?
Nee, dan zijn de uitspraken van collega Jacqueline Kinds een stuk correcter. Natuurlijk is het zo: we hebben een fantistische procedure gehad, de Martinikerk was een populaire attractie, er is goed gecommuniceerd met bevolking, er is veel gestemd, niets dan lof voor het college. Maar – en dat zegt Kinds er ook bij - een automatisme is de keuze van de raad niet. Er valt nog wel wat af te wegen. Want hoe scoort het ontwerp als het gaat om de kosten, duurzaamheid en toegankelijkheid, hoe zit het met het onderhoud van het gebouw?
Daar komt nog bij dat zaterdag in de krant stond dat de voor het ontwerp zo kenmerkende Bentheimer zandsteen om ARBO-technische redenen niet gebruikt mag worden. Wat nou als juist het gebruik van deze zandsteen voor het publiek een doorslaggevende factor voor de keuze voor dit ontwerp is geweest?
Terug naar het principe: Wallage reduceert de besluitvorming in de raad tot een formaliteit, terwijl Kinds naar mijn mening met haar correcte observatie meer recht doet aan de komende besluitvorming in de raad.
Want stel dat we dit vaker zouden gaan doen, heeft de raad dan alleen nog een eigen inbreng als publiek en vakjury van mening verschillen? Ik vind dat de gemeenteraad dan verwordt tot een soort arbiter, terwijl het een democratisch gekozen vertegenwoordigend orgaan is, dat mandaat heeft om keuzes te maken. Een mandaat ook dat gebaseerd is op veel meer stemmers dan de stemronde voor de Forum-ontwerpen.
Ik heb met volle overtuiging ingestemd met de gevolgde procedure, ik wist dat er van zowel publiek als vakjury een uitkomst zou liggen. Maar ik vond en vind dat de raad zichzelf, ondanks deze duidelijke vingerwijzingen niet bij voorbaat buitenspel moet zetten.
12 reacties februari 3rd, 2007