Bleker op de wc
Zo’n drie weken voor de verkiezingen breekt het moment weer aan. Tijd om de verkiezingsborden te beplakken met een poster met daarop deze keer het betrouwbare, maar ook wel wat strenge gezicht van Henk Bleker. Rondom het plakken van de posters, wat steevast ’s avonds gebeurt, hangt een sfeer van nostalgie en heimelijkheid. Is de traditie van deze verkiezingsposters oubollig? Drie jonge dames aan het A-kerkhof vonden van niet.
Afgelopen donderdag ging ik met CDJA-voorzitter Wolter Neutel op stap om zeven verkiezingsborden in de stad te beplakken. En het zat ons dit keer mee: het weer was goed en de alom aanwezige politie kneep een oogje dicht als de auto even over de stoep moest om bij een verkiezingsbord te komen.
Aan het A-kerkhof vond een interessante ontmoeting met drie studentes plaats. De openingszin was direct al origineel. Geen teksten van “heeft toch geen zin”, “weg met het CDA” of “hebben jullie hier wel een vergunning voor?” maar een plezierig “heren plakkers, hebben jullie misschien een poster over?”
Ik kwam uiteraard voor zo’n verzoek extra snel van de ladder af. Uit het geanimeerde gesprek dat volgde, over de blik van Henk en hun eigen politieke voorkeur (ze gaan zeker stemmen, en een enkeling bekende al eerder CDA te hebben gestemd) bleek al snel de ware aard van de interesse: deze dames zochten ´camp´-posters voor een wisselexpositie op hun toilet en deze voldeed geheel aan hun criteria.
Het zat ‘em in de nieuwsgierig makende, enigszins priemende blik en ook wel in die hele mooie goudkleurige stropdas die Henk op de poster draagt. Naast een poster van de hamsterweken van AH neemt Henk Bleker straks een voorname plaats in op de muur in het kleinste kamertje van deze drie studentes. Zelden mensen zo blij gemaakt met een verkiezingsposter!
U begrijpt het al, sinds deze ontmoeting laat ik me door niemand meer vertellen dat provinciale politiek saai is. Henk, chapeau!
2 reacties februari 16th, 2007