Archief van maart, 2007
Vroeger stond de stad Groningen bekend om haar vooruitstrevende daklozenbeleid. Wethouder René Paas (CDA) zette in 2004 met “Uit de goot” een ambitieus plan op om er in een paar jaar voor te zorgen dat geen enkele dakloze meer op straat hoeft te bivakkeren. En in de eerste jaren was er ook resultaat. Maar in de krant van afgelopen zaterdag luidde Gerhard ter Beek van de Open Hof de noodklok: er gebeurt niets meer! “Het programma Uit de goot wordt de komende jaren gecontinueerd. We willen aan kwetsbare groepen als (voormalig) daklozen, verslaafden en psychiatrisch patiënten nieuwe perspectieven bieden. Dit doen we door te zorgen voor woonruimte, sociale activering of het toeleiden naar werk”. (citaat collegprogramma 2006-2010)
Dit was (en is?) de ambitie van het college van PvdA, SP en GL. Uit de goot gaat door. En dat is ook logisch als je bedenkt dat twee deelnemers aan dit en het vorige college, PvdA en GL, het CDA altijd hebben gesteund in de ambitieuze plannen om serieus werk te maken van dit beleidsterrein.
Maar hoe kan het dan zo mis zijn gegaan? In de krant erkent de gemeente dat er vertraging is opgelopen en dat er eind vorig jaar nieuwe medewerkers zijn aangenomen. Ter Beek wijst erop dat het aantal ambtenaren is teruggedraaid van 4 naar 1. Logisch dat er dan weinig van de grond komt.
Ik vind het een zwaktebod van het college om te verwijzen naar te weinig ambtenaren. Want de ervaring leert dat als een project ‘hot’ is, er altijd genoeg ambtelijke ondersteuning geregeld wordt. Het college is er zelf verantwoordelijk voor dat dit project in de ijskast en de daklozen in de kou zijn gezet.
Tekenend is dat de gemeente de krant laat melden dat het project geen einddatum meer heeft. Hmm, komt niet vaak voor, een project zonder einddatum. Zonder deadline is de druk eraf, wordt het snel een project zonder geld en daarna een project zonder resultaat. Einde verhaal.
Is dit wat het college “sterk, sociaal en duurzaam” noemt? Inderdaad, dit project is zonder sterke trekker en zonder rugdekking in het college gedoemd een stille dood te sterven. Een doorstart is het minste wat wethouder Visscher (SP) moet regelen. Want het kan toch niet waar zijn dat we ons dit laten gebeuren?!
3 reacties maart 28th, 2007
De kersverse minister van wonen, wijken en integratie, Ella Vogelaar (PvdA) heeft in grote steden wijken aangewezen waar extra Rijksgeld naartoe gaat. Niet omdat het daar nu bijzonder goed gaat, maar omdat die wijken relatief veel sociaal-economische problemen hebben. Nu wordt hier verschillend op gereageerd. Sommige steden zijn teleurgesteld omdat ze geen probleemwijken blijken te hebben, terwijl bewoners van de Korrewegwijk en De Hoogte juist van dit stempel af willen. Wie heeft er gelijk?
Om te beginnen wil niemand graag in een erkende probleemwijk wonen. Als jouw wijk zo wordt genoemd, is er blijkbaar iets grondig mis en daar loop je liever niet mee te koop. Daar komt bij dat het binnen zo’n ‘probleemwijk’ ook echt niet overal drama is. Ondanks sociaal-economische beperkingen kan een buurt heel hecht en kan het er prima wonen zijn.
Het stempel van ‘probleemwijk’ voor de hele wijk doet geen recht aan deze nuances. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat veel bewoners van de Korrewegwijk en De Hoogte niet zitten te wachten op zo’n titel.
En de gemeente? Die zit er dubbel in. Voor een stad als Groningen is het geen reclame dat twee van onze wijken sociaal-economisch gezien kwetsbaar zijn en zonder verder ingrijpen kwetsbaar zullen blijven. Om er bovenop te komen is extra geld noodzakelijk en ook meer dan de gemeente alleen kan opbrengen.
Maar wat moet dan onze reactie zijn? Schaamte omdat we het bij twee wijken op eigen kracht niet redden of tevredenheid over het extra geld uit Den Haag? Ik denk dat het ons het meest oplevert als we het geld zien als aanmoediging voor verdere verbetering van de sociaal-economisch meest kwetsbare wijken van onze stad, voor én met de bewoners.
Waar wijkvernieuwing en hier en daar een nieuw huis geen zoden aan de dijk zetten voor stelselmatige verbetering, neem ik graag iedere financiële hulp aan. Dan is het verder de taak van de gemeente om deze hulp zo in te zetten, dat de bewoners dit niet zien als diskwalificatie van hun leefomgeving.
Dat is niet gemakkelijk, ook een stuk moeilijker dan stenen stapelen, maar de enige manier om samen met de bewoners te werken aan de verbetering van hun leefomstandigheden en leefomgeving. Dát is de echte hoofdprijs.
2 reacties maart 24th, 2007
Gisteren hebben we in de raadscommissie het fietsbeleid voor de komende jaren vastgesteld. Veel lof voor wethouder Karin Dekker (GL) vanwege de goede voorstellen, maar ook omdat het publiek de kans heeft gekregen én gegrepen om hier direct invloed op uit te oefenen. Het CDA zag ook veel zijn eerder gedane voorstellen (bijv. het fietspad langs de Plataanbrug, verbetering van de fietspaden langs de Eikenlaan en het inzetten van mobiele fietsenstallingen in de binnenstad) terug. Geen vuiltje aan de lucht? Nee, het venijn zat weer in de staart.
Mooie discussie, over het fietsbeleid. Moedige en geslaagde poging ook om de Stadjers in het spel te betrekken. Wat Karin Dekker met haar ambtelijke ondersteuning hier voor elkaar hebben gekregen, daar kunnen andere wethouders een voorbeeld aan nemen!
En er wordt de komende jaren goed werk verricht. Niet zozeer veel nieuwe ideeën, maar meer het uitwerken van bestaande plannen waar eerder geen geld voor was. Zo krijgt Groningen een kwalitatief hoogwaardiger fietspadennetwerk, en kunnen we serieus meedingen naar de titel Fietsstad 2007. Steun dus voor dit collegebeleid.
Nu hebben fracties in de raad, als het om fietsen gaat, de neiging elkaar de loef af te steken. “Ik ben nog meer voor de fiets dan jij”, lijken veel raadsleden te willen uitstralen, ook buiten verkiezingstijd.
Dat dit wel eens tot ondoordachte besluiten leidt, bleek gisteravond weer. In het vorige beleidsplan (2000) stond dat gestreefd werd naar een percentage verplaatsingen per fiets van 50%. Intussen is dit in de praktijk gestegen naar 60%. D66 stelde vervolgens de op zich logische vraag waarom het streefpercentage in de nieuwe nota niet ook is verhoogd naar 60%.
Het antwoord op deze vraag vergt enige achtergrondkennis. Het aantal fietsverplaatsingen is een percentage, dat beïnvloed wordt door het aantal verplaatsingen per auto. Nu hebben we het aantal autoverplaatsingen niet in de hand. Mocht de economische groei doorzetten, dan zou dat aantal wel eens kunnen stijgen. Om dan de huidige 60% fietsverplaatsingen vast te houden vergt extra maatregelen en kost veel extra geld, want Karin Dekker gaf gisteren al heel eerlijk aan dat de huidige voorstellen niet per se leidt tot een groter aantal verplaatsingen per fiets.
De fietswethouder, die ook wethouder Financiën is, stond even in dubio, want zij kon op haar klompen aanvoelen dat dit geld gaat kosten, nog bovenop de 11 miljoen die tot 2010 wordt ingezet. Oplossing: ze legde het terug in de commissie, waar ze gokte op de sfeer van het moment. En inderdaad legde mijn realistische, maar op dat moment niet gewenste geluid het af tegen het ongebreidelde fietsoptimisme.
“En ach”, zei de wethouder, “als eventuele extra maatregelen financiële gevolgen hebben, komen we gewoon weer bij u terug en kunt u dan uw afweging maken.” Nee dus, want wedden dat men dan gaat zeggen dat we nu eenmaal een doelstelling van 60% hebben vastgelegd en dat wie a zegt, ook b moet zeggen? Dit kon nog wel eens een dure commissievergadering zijn geweest…
Reageer maart 15th, 2007
Vanmorgen op het nieuws: extra vertragingen op met name de Oostelijke ringweg als gevolg van wegwerkzaamheden. Voor de gemiddelde forens uit het oosten van de provincie een ergernis, ook al ging het om voorbereidende werkzaamheden voor de Groene Golf. Voor het gemiddelde CDA-raadslid uit de Stad een hele overwinning, want weer een punt uit het verkiezingsprogramma gerealiseerd. En een felbevochten punt.
Het was ergens in 2005 dat we met een initiatiefvoorstel zijn gekomen om de Oostelijke ringweg van een groene golf te voorzien. Het leek ons een goed voorstel omdat we met betrekkelijk weinig geld op een weg die zich daartoe leent meer doorstroming konden bereiken, wat goed is voor de bereikbaarheid én het milieu. Toch waren de reacties toen tamelijk lauw en zelfs de VVD wilde de portemonnee niet trekken voor de automobilist. Wel hebben we het punt steeds in de lucht gehouden, tot vervelens toe genoemd in de raad, omdat we het nog steeds een goed idee vonden.
En zomaar, ergens in de loop van 2006 dook de groene golf opeens weer op in overzichten van het (inmiddels linkse) college. Eerst zou die nog in 2006 worden aangelegd, later werd dit februari/maart ‘07. En nu is het zover, nog even doorbijten en we kunnen van Driebond tot de ‘knoop’ bij de Hornbach (of andersom) in één keer doorrijden.
Na de aanpak van de kruising van het Hoendiep (een hele verbetering!) is dit de tweede maatregel die de doorstroming op de ringweg feitelijk verbetert. De belangrijkste is natuurlijk de aanpak van de Zuidelijke ringweg. Kersvers minister van verkeer Camiel Eurlings (CDA) liet afgelopen maandag weten hier met een ‘open mind’ tegenover te staan. Wat zou het mooi zijn als dit nieuwe kabinet hier een beweging kan veroorzaken. De verwachtingen zijn hooggespannen.
En wat doen we in de tussentijd? Ik zie kansen voor een punt uit het provinciale CDA-programma: 80 op de ringweg. Wie biedt er meer?
2 reacties maart 6th, 2007
Fysieke projecten zijn voor iedereen zichtbaar en aan te raken. Daarom is het vrij goed te doen om mensen warm te laten lopen en met ideeën te laten komen voor het Forum-gebouw, verkeersmaatregelen in de buurt en toekomstige ontwikkelingen als de tram. Maar als het over onderwerpen gaat die over het algemeen als ’soft’ worden betiteld, en in ieder geval minder tastbaar zijn, zoals onderwerpen op het gebied van welzijn en zorg, is dat lastiger te organiseren.
En dat is op zich logisch, want in onze visuele maatschappij willen we dingen kunnen zien, aanraken, proeven. Het is veel ingewikkelder, maar niet minder nodig, om je een voorstelling te maken van zaken anders dan gebouwen en voertuigen.
Neem nou het jeugdbeleid. Er gebeurt van alles in de stad, ook zonder bemoeienis van de gemeente. En dat is maar goed ook, want als we van de gemeente alleen ons heil zouden moeten verwachten, dan was het niet best. Nee, juist de initiatieven van instellingen, verenigingen, allerhande clubs (we noemen dat vaak ‘het middenveld’) zijn van groot belang voor wat er voor jeugd en jongeren wordt gedaan.
De scouting, de sportverenigingen, de spelotheken, de muziekverenigingen, de scholen, kerken en nog veel meer, allemaal ontwikkelen ze ideeën voor de jeugd. Het is nu net deze bron van creativiteit die we met de koppie copy-prijs willen aanboren.
Vanwaar de naam? “Koppie” vanwege het ingenieuze idee of de originele opzet en “copy” omdat het door anderen gekopieerd kan en mag worden. Een woordspeling van de PvdA-fractie die een aantal jaren geleden het initiatief nam voor het instellen van deze prijs, die namens de raad wordt uitgereikt.
Deze keer mag ik samen met Lenneke van Mameren (VVD) namens de raad deel uitmaken van de jury, en er is nog ruimte voor enkele lumineuze ideeën. Nu weet ik dat de lezers van mijn weblog creatief zijn en een groot netwerk hebben: dus kom maar door door met die ideeën! (Het kan nog tot 12 maart).
Reageer maart 1st, 2007