Motie-inflatie
Je zag het al een tijdje aankomen: de moties van de raad worden door het college van een antwoord gezien, alsof het schriftelijke vragen zijn. Tot nu toe waren de effecten alleen merkbaar binnen de kaasstolp van het Stadhuis, maar het antwoord op de motie om geen reclamebelasting in te voeren heeft straks ook extern effect.
In de afgelopen raadsvergadering is er een kort, maar vinnig debat gevoerd over de brief over de reclamebelasting die precies op die dag (14-11) binnenkwam. Achtergrond: bij de bespreking van de bezuinigingsvoorstellen had de raad eerder bij motie uitgesproken geen reclamebelasting te willen invoeren.
In de brief van 14-11 laat het college weten dat de inschatting van de kosten vrij ruim is geweest en dat het echt niet de bedoeling is om kleine makelaarsborden (u weet wel, die in de tuin staan) te belasten. In het eerste kwartaal van 2008 komt er een alternatief voorstel.
Op zich niks aan de hand natuurlijk, en de burgemeester gaf ook treffend aan hoe de formele verhoudingen liggen, maar van de manier waarop wethouder Dekker met deze materie omging, gingen bij mij mijn nekharen recht overeind staan.
Want ik weet ook wel dat de raad nog een nieuw voorstel krijgt en daar dan over kan besluiten en ik weet ook wel dat het college de bevoegdheid, ja zelfs de plicht heeft om de uitvoerbaarheid van moties te beoordelen, maar het gemak waarmee de stellingname van de raad opzij werd gezet was stuitend.
Er is nu eenmaal wel degelijk verschil tussen schriftelijke vragen die door één of meer raadsleden worden gesteld en een standpunt dat wordt ingenomen door de meerderheid van de raad. Als dat verschil wegvalt, treedt motie-inflatie op en kunnen we de raad voortaan beter schriftelijk afdoen.
Wat het college betreft, blijft de reclamebelasting dus nog een mogelijkheid, waar eerst ondernemers en daarna doorvertaald ook klanten last van zullen krijgen. Mij lijkt de stellingname van de raad, nu en in maart 2008, helder.
2 reacties november 21st, 2007