Archief van maart, 2009
De growshops zijn om meerdere redenen ‘hot’. Ten eerste is hun aantal groeiende, dus zijn ze blijkbaar populair, en ten tweede is er in de pers een discussie ontstaan over screening van deze winkels waar benodigdheden voor wietteelt worden verkocht. Een screening die tot nu toe in Groningen niet plaatsvindt.
De kwestie is op zich helder. Je hebt het fenomeen growshops, waar mensen legaal benodigdheden kunnen kopen voor kleinschalige wietkweek. In de praktijk blijken deze growshops vaak – maar niet altijd – een dekmantel voor andere, illegale praktijken. Om deze reden zijn andere grote gemeenten, waaronder Amsterdam, Venlo en Almere overgegaan tot introductie van een vergunningensysteem, waardoor (aspirant) vergunninghouders door BIBOB kunnen worden gescreend op criminele achtergronden.
In Groningen kunnen growshops zich relatief eenvoudig vestigen omdat hier (nog) geen exploitatievergunning is vereist en er ook nog geen BIBOB-toets wordt toegepast. Dit heeft er intusen toe geleid dat we met zo’n twintig growshops er momenteel evenveel hebben als Amsterdam.
Burgemeester Wallage heeft nog geen voorstellen gedaan voor zo’n vergunningstelsel en BIBOB-toets, omdat “hij eerst wil uitzoeken wat voor gevolgen de invoering van zo’n stelsel kan hebben”. OK, het is bestuurlijk uiteraard gewenst om te checken of je juridisch safe zit, maar de ervaringen in andere steden laten zien dat Wallage niet bang hoeft te zijn voor een herhaling van de affaire Music, waar de gemeente ondanks een BIBOB-advies geen juridisch houdbare zaak bleek te hebben.
Bonter maakt collega Telgt (PvdA) het. Allereerst merkt hij op dat je onder voorwaarden wiet mag kweken en dat je daar de spullen voor moet kunnen kopen. Dat klopt, en het gaat er dus ook niet om alle growshops uit te bannen, maar wel om criminele uitwassen te voorkomen. Ervaringen in andere steden laten zien dat dit geen overbodige luxe is.
Maar dan: het vergunningensysteem zou volgens Telgt stigmatiserend werken, “want niet ieder growshop is fout”. Hier vliegt de PvdA wat mij betreft uit de bocht. Natuurlijk is niet iedere growshop fout, maar het vergunningenstelsel geeft juist met de BIBOB-toets de kans bloot te leggen welke shop fout is en welke niet. Je wordt dus niet gestigmatiseerd doordat je een vergunning moet aanvragen, je wordt pas gestigmatiseerd als je fout blijkt te zitten. En dan ben je niet gestigmatiseerd, maar terecht betrapt op criminele zaken.
De opstelling van de PvdA zou betekenen dat we onze ogen maar moeten sluiten voor de foute growshops, omdat het aanvragen van de vergunning voor de goede shopeigenaren stigmatiserend zou werken?! Nee, geef mij dan maar de houding van die in de krant geciteerde shopeigenaar: “Laat ze ons maar controleren”. Hij heeft het begrepen; als je niets te verbergen hebt, is er niets aan de hand.
Maar de opstelling van de PvdA kan nog veranderen, en ‘terughoudend’ is nog niet hetzelfde als dat je het volledig uitsluit. Er zijn CDA/VVD-vragen naar het college onderweg, maar het lijkt mij dat invoering van het vergunningstelsel bestuurlijk volstrekt acceptabel is en gezien de praktijk onvermijdelijk zal zijn.
Reageer maart 28th, 2009
Naast discussies over tram, ringweg en de nieuwe locatie van de dienst SoZaWe dringt zich de laatste tijd steeds vaker een ander thema op, namelijk dat van openheid en openbaarheid. Het maakt dan niet uit waar het over gaat, maar niet open of transparant zijn is vaak een terechte insteek om de overheid, het college of de gemeenteraad op aan te vallen. Hoe moeten we hier anno 2009 mee omgaan?
Natuurlijk is Meerstad de actuele aanleiding en tegelijkertijd ook een heel goed voorbeeld. Want door de actie van enkele journalisten in spé werd opeens weer duidelijk dat naast de wereld zoals wij die dagelijks ervaren, er ook een parallelle wereld is waarin veel meer bekend is over kosten en risico’s van grote projecten.
Zo werd door het gepubliceerde artikel over Meerstad duidelijk dat er grote zorgen bestaan over de kosten van Meerstad en dat er ook al enkele oplossingsrichtingen zijn, zoals een kleiner meer en meer woningen (meer stad dus).
Ook werd duidelijk dat de raad hierover al vertrouwelijk was geļnformeerd. Op zo’n manier kom je als raad in een lastige positie. Je voelt je ten opzichte van de burger haast ontmaskerd terwijl je naar alle eer en geweten een vertrouwelijke bijeenkomst hebt geaccepteerd.
Daar zit dan ook de crux. Je kunt pas echt goed beoordelen of een bijeenkomst terecht besloten is gehouden, als die is afgelopen. De laatste tijd merken we steeds vaker dat we ergens vertrouwelijk over zijn geļnformeerd, terwijl dat achteraf gezien best openbaar had gekund. Uiteraard belooft het college dan beterschap, maar ook de volgende keer is pas weer achteraf duidelijk of beslotenheid echt noodzakelijk was.
Ik zie dat de raad hier scherper op wordt, en dat lijkt me een goede zaak. Met vertrouwelijke informatie kan en mag je niks doen, dus wanneer je instemt met beslotenheid accepteer je als raad tegelijkertijd dat je op dat punt minder politiek kan maken. Scherper selecteren en het college dwingen tot meer openheid is dan een goede zaak.
Maar laten we ook niet net doen of alles openbaar kan. Er zullen altijd zaken zijn die vanwege financiėle of andere risico’s voor (markt-)partijen vertrouwelijk behoren te blijven. En natuurlijk is ook de burgemeestersprocedure, met een groot afbreukrisico voor kandidaten, per definitie vertrouwelijk. Nee, de kunst is om ook hier het kaf van het koren te scheiden: de tijd dat het college steeds op safe kon spelen en de raad dit gemakkelijk accepteerde, ligt nu achter ons.
4 reacties maart 25th, 2009
Het is schijnbaar ongemerkt voorbij gegaan, maar we zitten al minder dan een jaar voor de verkiezingen. Drie kwart van deze raads- en collegeperiode zit erop, want op 3 maart 2010 kunnen we weer lokaal stemmen. Een noemenswaardig gegeven lijkt me, maar waar er halverwege de rit nog ruimte was voor enkele bespiegelingen en een tussenstand, is er nu weinig over te doen geweest, laat staan een peiling. Maar er is iets waar je het wel aan kan aflezen: het kraakt in veel colleges van B&W.
Neem nou Rotterdam: de grootste stad waar het CDA wethouders levert, twee stuks zelfs bij 3 zetels in de raad. Maar juist daar is er gebrek aan vertrouwen en beraadt wethouder Geluk zich op zijn positie. Een onverteerbare situatie als je het mij vraagt, maar ik ken de situatie ter plekke natuurlijk niet. Wel duidelijk is dat deze interne kwestie een zeer slecht beeld naar buiten oplevert.
Maar ook in Utrecht is de bom gebarsten. Vanavond las ik op teletekst dat het PvdA-GroenLinks-CDA-CU-college is gevallen over een kwestie die te maken had met luchtkwaliteit, sloop van huizen en een tunnel. Ook hier ken ik de ins and outs niet, maar duidelijk is dat GroenLinks zich niet langer meer met het collegebeleid kon verenigen. Effect: kersvers burgemeester Aleid Wolfsen (PvdA) wordt al snel geconfronteerd met een bestuurlijke crisis.
En in Groningen dan? Ook hier zitten we op driekwart, en ook hier begint het te piepen en te kraken. Veel grote kwesties krijgen hun ontknoping in juni, zoals de tram, het Forum, de Zuidelijke Ringweg en de burgemeester. Maar er is één onderwerp dat al eerder aan bod komt: de nieuwe locatie voor de dienst SoZaWe. Wordt het de bestaande plek aan de Eendrachtskade, wordt het de collegefavoriet het Europapark of toch de aan de rand van de binnenstad liggende NELF-locatie?
En hier ken ik de details wel: de PvdA zit lastig vanwege de eigen achterban, eerder gedane uitspraken en mogelijk gezichtsverlies. In de raadscommissie werd duidelijk dat mede door verzet van de PvdA het collegevoorstel voor nieuwbouw op het Europapark niet op een meerderheid kan rekenen, maar wethouder Verschuren (SP) zet door. De druk op de PvdA-fractie wordt tot de raadsvergadering steeds opgevoerd, en men zal moeten kiezen tussen een smadelijke draai op het laatste moment of een collegecrisis.
Voor dat laatste lijkt het me, ondanks Rotterdam en Utrecht, nog wat vroeg; een val van het college nu zou politiek heel slecht uit te leggen zijn gezien de grote punten in juni. Zo makkelijk moet dit linkse college hier toch niet van af komen!
Reageer maart 14th, 2009
“Kwetsen is subjectief en schelden doet geen pijn”. Een citaat van collega Betty de Boer (VVD) in het verlate Dagblad van vanmorgen. Onwaarschijnlijk harde woorden die geuit zijn in het kader van de discussie over de vrijheid van meningsuiting. Een vrijheid van meningsuiting die in de eveneens verlate (niet verlaten) Boterdiepgarage werd uitgeoefend toen de tram aan de orde kwam.
In de voetsporen van VVD-leider Marc Rutte, die de vrijheid van meningsuiting op Amerikaanse leest wil schoeien, doet De Boer nu ook een duit in het neoliberale zakje: “Beledigen door middel van het vrije woord kan fungeren als breekijzer. Iemand die provoceert krijgt de aandacht. En het waren juist de provocateurs die Nederland als een verlicht land op een hoger plan hebben weten te krijgen.”
Nou, wees er maar trots op in een land te wonen waar je elkaar onbegrensd mag kwetsen en waar dat blijkbaar nog als een deugd gezien wordt ook: een dag niet geprovoceerd is een dag niet geleefd. Deze liberale uitleg van één van onze belangrijkste grondrechten toont een aan onverschilligheid grenzend individualisme. Want: ik mag zeggen wat ik vind en het maakt niet uit hoe dat aan de andere kant aankomt, zolang ik maar niet aanzet tot geweld.
En deze filosofie kent hiermee ook een stuitend gebrek aan aandacht voor de ander, de medemens zien. Natuurlijk klinkt het stoer, schelden doet geen pijn, maar iedereen kent verhalen uit zijn of haar omgeving van mensen die jarenlang de gevolgen van pesten, kwetsen en schelden met zich meedragen. Het is ook gewoon niet waar: schelden doet wél pijn, en niet iedereen kan daar even goed mee omgaan.
Oké, je hoeft elkaar heus niet met zijden handschoentjes aan te vatten, maar een grondrecht tot kwetsen gaat mij echt te ver. Nee, een echt verlicht land kenmerkt zich door verdraagzaamheid en tolerantie, aandacht en respect voor elkaars meningen, ook al ben je het niet altijd eens. Natuurlijk mag je je mening uiten, maar je kent je grenzen. De vrijheid van de één eindigt bij die van de ander en de ware vrijheid kent zich door de wetten. Wanneer kwetsen als een deugd gezien wordt, gaat bij mij het licht uit.
Overigens kreeg wethouder Dekker (GL) in de gloednieuwe Boterdiepgarage een staaltje van vrije meningsuiting te verwerken. Toen ze meldde dat mensen in 2014 met de tram van het Boterdiep naar de binnenstad kunnen, steeg er een onverwacht sterk geloei en boe-geroep op. Ik denk en hoop niet dat de wethouder erdoor gekwetst is, maar als dit keurige NNO-publiek al zo negatief is, vrees ik voor het draagvlak voor de tram.
2 reacties maart 7th, 2009