Archief van april, 2009
“Congressen kopen geen straaljagers”, is een gevleugelde uitspraak van PvdA-collega Arjan de Rooij. Hij gebruikt die uitdrukking om aan te geven dat het niet zozeer de partij, als wel de fractie is die de politieke lijn uitzet. De laatste tijd krijgt hij het wel te verduren van zijn eigen ALV, wat ook politieke consequenties kan hebben.
Het Dagblad kopte met “muiterij in de PvdA”. En hoewel dat misschien wat al te zwaar is aangezet, is het natuurlijk wel juist dat de fractie tijdens de laatste ALV spitsroeden moest lopen om uit te leggen waarom ze zich door de SP politiek hadden laten chanteren tot een akkoord voor het nieuwe pand van SoZaWe in het Europapark.
Los van de vraag of de opstelling van de SP geoorloofd is, is er toch ook door een gebrek aan regie een situatie ontstaan waarin de SP kon doen wat ze hebben gedaan. Want als de hele besluitvorming rond ‘de soos’ nu sneller was gelopen en eerder had plaatsgevonden, bijvoorbeeld al in 2008, had de SP dan wel zo makkelijk de koppeling met al die mega-besluiten in juni kunnen leggen?
Hoe dan ook, er wordt dus intern een robbertje gevochten in de PvdA, en dat is op zich helemaal niet erg, dat komt in de beste families voor. Natuurlijk wordt het wel spannend als de link met de kandidaatstelling voor de komende raadsverkiezingen wordt gelegd. Want dezelfde ALV die nu zo kritisch is, koopt misschien geen straaljagers, maar is wel bevoegd tot het vaststellen van de nieuwe PvdA-lijst.
Over straaljagers gesproken: gisteren was in het nieuws dat de PvdA afdeling Groningen een extra landelijk partijcongres bijeen gaat roepen als de PvdA in de Tweede Kamer toch vóór de Joint Strike Fighter (JSF) zou kiezen. Met deze opstelling is het bovenaan genoemde citaat van De Rooij nauwelijks meer vol te houden.
3 reacties april 22nd, 2009
Het druipt er de laatste tijd af bij GroenLinks, als het om de nieuwe burgemeester gaat. Eerst al bij de vaststelling van de profielschets, toen GroenLinks als enige linkse partij VVD- en CDA-kandidaten voor het burgemeesterschap uitsloot. En nu weer in een weblog, waarin fractieleider Drewes De Haan de kansen voor een CDA-kandidaat vooraf al tot 0 reduceert, omdat Groningen ‘een hele linkse stad’ is. De burgemeester als verlengstuk van links, het liefst van GroenLinks. Hoeveel vooringenomener kun je worden?
Nee, dan lof voor de opstelling van PvdA (De Rooij) en SP (Eikenaar). Zij willen, net als ik, de beste kandidaat als burgemeester en durven daarbij over partijgrenzen heen te kijken. Natuurlijk heeft De Rooij heel wat uit te leggen als het in PvdA-bolwerk Groningen geen partijgenoot wordt. En natuurlijk heeft Eikenaar ook aangegeven dat wat hem betreft een linkse kandidaat eerder een geschikte kandidaat is dan een wat meer rechts geöriėnteerde, maar toch.
Er is daar in ieder geval nog ruimte voor een andere kleur, en honger naar een voortreffelijke kandidaat die boven de partijen staat, de allerbeste voor onze Stad. Een ruimte die ik bij GroenLinks volledig mis. Daar alleen de muffe geur van een vooraf uitgesproken ‘njet’ en een partijpolitieke insteek die erop wijst dat men de burgemeester meer als een zoveelste wethouder ziet dan als een eerste burger voor alle stadjers.
Ja, De Haan heeft het er dan wel over dat het niet alleen om het aantal kandidaten gaat, maar ook over de kwaliteit. Maar als ik die opmerking in zijn eenzijdige gedachtegang inpas, is er alleen kwaliteit op de linkerzijde van het bestuurlijke speelveld. En dat is dan waar ik nog het meeste een hekel aan heb. Een eigen voorkeur is legitiem en een vooraf uitgesproken negatieve voorkeur is weliswaar niet sjiek, maar in ieder geval eerlijk. Maar net doen of voor de functie van burgemeester in Groningen alleen een linkse kandidaat voldoende kwaliteit zou hebben, gaat mij echt te ver.
Want CDA en VVD hebben bewezen dat zij bestuurders kunnen leveren die verder kijken dan hun partijpolitieke neus lang is. En ten tweede houd ik het, als verstokte CDA’er, voor mogelijk dat een kandidaat van een andere partij beter in staat is om verschillende groepen in de Stad aan te spreken en nader tot elkaar te brengen.
Want dat hangt namelijk ook gewoon heel erg van de persoon af. Het door GroenLinks opgeworpen taboe kijkt alleen naar politieke kleur, en niet naar kandidaten. Wat schieten we, wat schiet de Stad ermee op als we de keuze bij voorbaat verkleinen? En waar ben je eigenlijk bang voor? Dat er in de procedure toch een geschikte VVD’er of CDA’er blijkt te zijn, die kansmaakt tegen een linkse kandidaat?
Mij lijkt de beste houding om de 17 kandidaten gewoon over ons heen te laten komen, iedereen – ongeacht partijkleur – een faire kans te geven en pas dan tot een conclusie te komen. Dat de beste moge winnen!
3 reacties april 15th, 2009
Het ging over het buurt- en jeugdcentrum Gravenburg, maar het had over elk bewonersinitiatief kunnen gaan. De PvdA begon haar woordvoering met de opmerking of we wel zo blij moesten zijn met het initiatief, blijkbaar hadden we als gemeente onvoldoende voeling gehad met deze wijk, want anders was het initiatief niet nodig geweest. Kritiek op het functioneren van het college dus, waar ik het deze keer eens niet mee eens ben, omdat ik een totaal andere opvatting over de overheid heb.
Niet zo blij met dit initiatief, omdat we blijkbaar iets gemist hebben? Mensen, mensen, de overheid kan niet alles aanvoelen, voorzien of voorspellen, dat hoeft ook helemaal niet en dat willen we ook helemaal niet.
Een goede gemeente is niet een overheid die altijd precies weet wat er speelt, waardoor initiatieven vanuit bewoners eigenlijk niet nodig zouden moeten zijn en als ze dan onverhoeds toch opduiken, het bewijs van gemeentelijk falen zouden leveren. Een goede gemeente is een gemeente die openstaat voor initiatieven vanuit de samenleving, die zich wil laten verrassen en die opduikende initiatieven ziet als een kans om samen met bewoners de stad en de samenleving verder te helpen.
Dat wil overgens niet zeggen: “U vraagt, wij draaien”. De SP gaf bij monde van Agnes Schlebusch aan dat de overheid ook gewoon ‘nee’ moet kunnen zeggen tegen burgers, dat is wel zo helder. En ze kan mij daarin volledig aan haar zijde rekenen. Maar dat de SP accepteert dat het college burgers eerst huiswerk laat maken en vervolgens, voordat dat huiswerk is besproken, alvast besluit dat het sowieso maar niet moet, vind ik een zware tegenvaller. Dat is niet helder meer, dat is burgers doelbewust het bos in sturen.
Het verweer van de wethouder op dit punt, namelijk dat zij na zoveel jaar deze portefeuille wel ongeveer wist wat de uitkomst zou zijn, bewijst eens te meer dat het initiatief van deze bewoners niet serieus is genomen. Nee, het is maar goed dat de overheid niet alwetend is, en zij moet ook niet de ambitie hebben dat te willen worden.
2 reacties april 9th, 2009
Een kort bericht in de krant van vandaag, in de marge van de 11e bladzijde. Uit het stadhuis: “geen buurtcentrum voor Gravenburg”. In het stukje staat dat het college afgelopen dinsdag heeft besloten niets te zien in het initiatief, dat van bewoners zelf afkomstig is. In een eerdere weblog (ten halve en ten hele) juichte ik over het feit dat wethouder Van Schie (PvdA) had toegezegd toch met de bewoners in gesprek zou gaan. En dat gesprek heeft ook plaatsgevonden. Daags na het collegebesluit!
Wat toch weer een ongelooflijke move van dit college! Eerst was het al ‘njet’ van wethouder Van Schie, maar na verontwaardigd reageren van de oppositie, onder aanhaling van enkele citaten van wethouder De Vries die op verbetering wezen, beloofde Van Schie dat ze toch met de initiatiefnemers in gesprek zou gaan.
De bedoeling van dat gesprek was dat de wethouder zich zou laten voorlichten over het initiatief, ze er serieus naar zou kijken en dan een standpunt zou innemen. Natuurlijk garandeert deze procesgang geen succes in de zin van overname van het initiatief, we doen terecht nog steeds niet aan ‘u vraagt, wij draaien’, maar het waarborgt wel een serieuze afweging. En we vonden dit als raadscommissie zo belangrijk, dat wij behandeling van het initiatief zelfs een maand hebben opgeschoven, zodat de wethouder eerst haar gesprek kon voeren.
Nou, dat gesprek is ook geweest, maar het ging iets anders dan bedoeld. Op dinsdag 31 maart jl. heeft het college gezegd niets in het initiatief te zien, en op woensdag 1 april jl. kwamen de initiatiefnemers hoopvol gestemd naar het gesprek maar kregen eigenlijk direct de mededeling dat het niet doorging.
Ik was eerst verbouwereerd, en nu ben ik kwaad. Hoe kan je nou met de mond belijden dat je burgers serieus neemt en dan zo’n gesprek pas houden nadat besluitvorming heeft plaatsgevonden?! Hoezo, voldongen feit? Dat zouden we toch niet meer doen? En zo laat je toch ook bewust de kans lopen om burgers, die betrokkenheid met hun omgeving tonen, serieus te nemen. We wilden toch graag zulke burgers?
En waarom eigenlijk zoveel haast met besluitvorming in het college? De wethouder wist dat het was geagendeerd voor de commissie van 8 april a.s.. Waarom niet even met besluitvorming gewacht tot 8 april en dan gehoord de raadscommissie alsnog een besluit nemen? Of moet de raadscommissie ook voor een voldongen feit geplaatst worden? Ja, ik weet dat het college de volste bevoegdheid heeft om dit te doen, maar dat zegt nog niets over keuzes in de fasering van dit soort processen.
Eén ding is duidelijk: ik heb te vroeg gejuicht. Het komt nu op de raadscommissie aan. Laten we hopen dat enkele partijen met sleutelposities zich door de besluitvorming in het college niet al te zeer in hun bewegingsvrijheid zullen laten beperken.
1 reactie april 2nd, 2009