Archief van maart, 2011
We dachten dat het stil zou blijven tot eind april, maar daar was het Forum weer in het nieuws: een analyse van de voorstanders waar het toch fout was gegaan. Opvallend was dat de zwartepiet deels bij de pers werd gelegd. Maar waren die niet gewoon de boodschappers van het kerend tij?
Opeens zag ik een kopstuk van het Forum op TV zeggen dat ze toch behoorlijk last hadden gehad van de cynische journalistiek. En vanmiddag in OOG-Forum (verwarrend) werd ook gezegd dat de pers te negatief was, dat de pers ook niet met alle winden mee moet waaien en dat het de taak van de pers is stelling te nemen.
Ik zet daartegenover dat de pers juist heel objectief heeft aangegeven wat de veranderende stemming in de Stad was. Een stemming die door veel politici en beleidsmakers niet goed of pas laat is aangevoeld. Want in het begin was de pers helemaal niet zo negatief, en nog steeds ligt het Forum als concept over het algemeen goed bij journalisten zelf.
Maar zij hadden ook de taak om verslag te leggen van wat er in de Stad gebeurde. En dan zag je dat na een optimistische start het college de aanvankelijke voorsprong niet heeft weten vast te houden. En dat op cruciale momenten het verhaal van het Forum niet overkwam, ondanks steun van kanonnen als Rob Pronk en Kees van Twist. En dat het concept tot op het eind onaangetast bleef terwijl de economische omstandigheden duidelijk verslechterden.
De voorstanders van het Forum wisten de publieke opinie niet enthousiast te houden en dat heeft de pers vastgelegd. Uiteraard met pieken in de aanloop naar zowel de gemeenteraads- (2010) als de Statenverkiezingen (2011).
En natuurlijk is het lastig om een abstract verhaal te verdedigen tegen concrete kritiek, en natuurlijk waren er partijen die er electoraal een slaatje uit wilden slaan, maar met alle respect voor de Stadspartij en anderen, daar had toch wel iets meer en beter weerwoord aan gegeven kunnen worden.
Was het niet oud-wethouder Smink (PvdA) die met lede ogen aanzag dat het plan een schietschijf was geworden, mede door de tweespalt in zijn eigen partij? En was het niet Ben Warner (Gasunie) die pas zeer recent kwam met een voor voor- en tegenstanders een enthousiasmerend pro-Forum verhaal? Waarom kon dat geluid niet eerder naar buiten? En waarom moest het uiteindelijk van hem komen?
Nee, de analyse van de negatiever wordende teneur in de pers klopt wel, maar de oorzaak ligt daar niet. Men heeft de veranderende tijden onvoldoende en te laat ingezien, met de huidige impasse, zowel qua inhoud als qua bestuurlijke verhoudingen, als gevolg.
Pas na het advies van Terlouw c.s. kunnen we zien hoe het tij definitief gaat stromen, inclusief de consequenties voor het Forum zelf en voor de voorstanders die de pers noch de kiezer de schuld mogen geven.
3 reacties maart 25th, 2011
Tussen het conservatieve deel van CDA en VVD is het momenteel pais en vree, en schoudergeklop. Maar tussen de christelijke vleugel van de christen-democraten en de meest extreme vleugel van de liberalen is het hommeles. Een principestrijd tussen Jeanine Hennis-Plasschaert (VVD) en Mirjam Sterk (CDA).
En het gaat ook ergens over, namelijk één van de meest fundamentele grondrechten, de vrijheid van godsdienst. Hennis vindt dat de kerk behoorlijk in de staat is getreden. “Kijk maar naar de confessionele scholen (…)”. Bovendien zou de vrijheid van godsdienst al voldoende vervat zijn in andere vrijheden, zoals het recht van meningsuiting en dat van vergadering. “In feite is het artikel waarin de vrijheid van godsdienst is vervat, overbodig.”
Je kunt erop wachten dat het CDA hier tegenin zou gaan. Want waar we de losse flodders van Wilders c.s. nog van ons af kunnen laten glijden, komt Hennis hier met liberaal gestrekt been op kniehoogte in. Misschien in de hoop dat de scheidsrechter het niet ziet, maar let op, de camera’s hebben het geregistreerd.
In de basis komt Hennis’ opvatting erop neer dat je alles mag vinden, er is immers de vrijheid van meningsuiting. Je mag ook in vrijheid over van alles vergaderen, want er is vrijheid van vergadering, maar alles wat met religie te maken heeft, moet je maar achter de voordeur houden, buiten de openbare ruimte, waar de staat de baas is.
Zeggen dat de kerk al behoorlijk in de staat is getreden en dan christelijke scholen als voorbeeld noemen, wijst toch op een denkwijze waarbij religieuze uitingen ongewenst, ja zelfs schadelijk zijn. Geen hoofddoekjes, geen confessionele scholen, geen christelijke omroepen, ook geen christelijke partijen?
Deze denktrant lijkt op een pleidooi voor een klinische staat, die elke religieuze uiting verbiedt en een verstikkende, steriele neutraliteit oplegt. Ik ben bij de linkse partijen wel eens vergaande, bedenkelijke denkbeelden over staatsinvloed tegengekomen, maar met deze oprisping van de VVD heb ik nog veel minder!
Als christen-democraat wil ik juist bevorderen dat mensen samen in alle vrijheid datgene kunnen delen wat hen het meeste bezighoudt. Dat het geloof niet iets is wat je alleen op zondag doet, maar dat je dagelijkse leven daarvan doordrenkt is en dat je dat laat meewegen in de keuze van de school voor je kinderen, wat je op zondag al dan niet doet en op welke partij je stemt.
Wij maken daarbij ook geen onderscheid tussen religies. In Limburg ging het bij de PS-verkiezingen over een verbod op moskeeën; PVV voor, CDA tegen. Ik zie geen verschil tussen de hoofddoek van een moslima of een christelijke mevrouw uit Staphorst.
Ik geloof dat een samenleving juist sterker wordt door ruimte te scheppen voor religie, niet zwakker. Ik geloof dat Wilders het helemaal misheeft als hij het ene geloof minderwaardiger vindt dan het andere. Ik geloof dat Hennis het helemaal mis heeft als zij de ziel uit de samenleving wil snijden.
En wat is eigenlijk het probleem? Je hóeft niet naar een confessionele school, maar het kan en het mág. Vrijheid in optima forma!
14 reacties maart 15th, 2011
Het CDA bevindt zich landelijk op een all time low, na drie verloren verkiezingen, zonder een helder program en zonder een aansprekende leider. Er is weinig aantrekkingskracht op jongeren, er is veel ontevredenheid onder ouderen, de partij heeft last van secularisatie en vergrijzing. Hoopvol is dat er een Noordelijke kandidaat met potentie beschikbaar is voor het voorzitterschap van de partij.
Ruth Peetoom heet ze, uit Utrecht. Dat is het midden van het land zult u zeggen, maar Ruth heeft wortels in de provincie Groningen en is in de Stad bekend geworden als Statenlid, vrouw van CDA-wethouder René Paas en predikant van de Immanuelkerk.
Belangrijker is dat zij een helder beeld heeft van waar het momenteel bij de partij aan schort en wat er zou moeten gebeuren. Wat mij bijvoorbeeld aanspreekt in haar Podiumartikel, vandaag in Trouw: “Het CDA is de partij van de samenleving. Noch de markt, noch de staat realiseert onze idealen. Christen-democraten gaan uit van de kracht van mensen die verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf en anderen. Deze visie onderscheidt het CDA vanouds van andere partijen.” En: “De economische crisis dwingt de overheid zich terug te trekken. Diezelfde crisis toonde het falen van de markt aan. De oplossing moet dus komen van de samenleving zelf. Mensen zelf moeten weer vorm geven aan hun leven en verantwoordelijkheid kunnen nemen.”
In de PS-campagne merkte een Brabantse liberaal op dat het CDA niets anders was dan de VVD met een christelijk sausje. Natuurlijk had hij daar eigenbelang bij, maar dat soort opmerkingen moeten wij toch met onze daden in de kiem smoren. Wat Ruth Peetoom zegt over de christen-democratische drijfveren is daarvoor het begin van een antwoord.
Oja, dan dit nog. Jarenlang hebben pragmatisch ingestelde CDA’ers gezegd dat deze wat principiëlere koers ons veel stemmen zou gaan kosten. Moet je eens kijken waar we nu staan! In deze tijd en onder deze omstandigheden vraagt, nee roept de kiezer om eigenheid, om herkenbaarheid, om inleving in en aandacht voor de noden van alledag.
Hebben we dat in de stad dan allemaal goed gedaan? Nee. Is het het dan hoog tijd om deze herijking ook vanuit het Noorden te ondersteunen? Ja dus. Politici als Ruth Peetoom laten zien dat er ook in 2011 en daarna met het CDA een principiële koers valt te varen. Zonder betuttelend of bevoogdend te zijn. Niet vanuit een hogere morele standaard, wel vanuit oprechte aandacht voor de ander in zijn of haar noden én verantwoordelijkheden. Niet de tegenstelling, maar de verbinding zoekend. Ik denk, weet zelfs zeker dat dit onder kiezers in Stad en lande zeker herkend en gewaardeerd zal worden.
6 reacties maart 5th, 2011