Jackpot
05 oktober 2009
Het was weer een hetze, deze keer. De Staatsloterij heeft een jackpot van zo’n 27 miljoen, die “gegarandeerd” valt. Een enorme toeloop op de verkoopadressen, want iedereen hoopt in één keer multimiljonair te zijn. Precies andersom was het in de zaak van de uitkeringsfraude: de gemeente kwam erachter in zo’n 27 jaar een kwart miljoen armer te zijn geworden.
[/url]Persoonlijk vind ik het een sof, die hele staatsloterij. Door talloze spotjes word je lekker gemaakt om mee te doen, want de jackpot van 27,5 miljoen zou zeker gaan vallen. Dat klinkt toch als een garantie, niet? Hij is ook gevallen, maar dan op 1/5 lot, dus ook voor 1/5 uitgekeerd. De rest gaat mee naar de volgende maand wat dan weer een pot oplevert van…27,5 miljoen. Applaus voor de reclamemensen, maar hier word je toch gewoon om de tuin geleid?
Datzelfde deed een vrouw (66, staat er steeds bij) uit Groningen, die 27 jaar deed alsof ze alleen woonde, terwijl ze feitelijk samenwoonde, en daarmee de gemeente benadeelde voor ? 250.000. Alsof je een emmer leeggooit!
Ik ben van deze zaak geschrokken. Want blijkbaar is het gewoon mogelijk om jarenlang ten onrechte een hogere uitkering te ontvangen zonder dat er een haan naar kraait! Ik vind dat een slechte zaak, ten eerste omdat uitkeringen worden betaald van gemeenschapsgeld, en daar moeten we verantwoord mee omgaan.
Maar ik vind het ook echt niet kunnen in de richting van al die uitkeringsgerechtigden, die zich keurig aan de regels houden en elk dubbeltje om moeten draaien om weer tot de volgende uitbetaling de eindjes aan elkaar vast te kunnen knopen.
Ja, ik weet dat sommige vormen van uitkeringsfraude moeilijk op te sporen zijn, maar ik vind om de bovenstaande twee redenen dat het een dure plicht van de overheid is om de verstrekking van uitkeringen ook te controleren.
Een discussie over de vraag of uitkeringen hoog genoeg zijn voor bijv. gezinnen, een discussie over de normen voor bijzondere bijstand voor TV’s, een discussie over controle en privacy: allemaal prima en daar doe ik aan mee. Maar ik hoop dat we het er in ieder geval over eens zijn dat je fraude niet kunt tolereren.
Bericht onder: Zonder categorie
2 reacties Voeg eigen reactie toe
1. Rob Heusdens | 25 december 2009 om 16:50
Tsja.
De adres fraude is een raar fenomeen, de belastingdienst faciliteert zelfs dat er postbusfirma’s in Nederland bestaan, in het kader van “Nederland belasting paradijs” (gekker kunnen ze het niet maken).
De werkelijke activiteiten worden ergens anders gevoerd (bijvoorbeeld U2, dat gewoon in Ierland zit), maar de belastingen worden betaald in een ander land als daar een gunstiger belasting tarief heerst.
Uiteraard verhuisd niet de band of het bedrijf, maar wordt er slechts een postbus of kantoortje gevestigd.
Controle of er vanaf dat postbus adres ook de werkelijke economische activiteiten worden gevoerd, is er helemaal niet.
Het volstaat dat ze hier hun belastingen betalen, en daarmee de belastingen elders kunnen ontlopen.
Zo beschouwd doet dus de alleenstaande bijstandstrekker ook wat volgens het heersende belastingklimaat gewoon gangbaar is. Je schrijft je op een adres in, ontvangt daar de bijstand, en verblijft (merendeels) ergens anders. Volgens de regels kan het gewoon.
Niets mis mee toch?
Oh ja. Ze eigenen zich nu wel schaalvoordelen toe. Want er kan wat minder worden gestookt, en samen eten is ook wat goedkoper.
Het maakt de armoede wat lichter, en voorkomt wellicht schulden.
Het kost de gemeenschap niets extra. Voorkomt wellicht een dure schuldsanering.
Maar schuilen bijelkaar mag niet.
Dan overtreedt je immers de regels.
Daar is dan opeens dat morele vingertje dat als je niet werkelijk je huishouding voert vanaf je eigen adres, je een woonfrauder bent.
Maar zo’n iemand staat gewoon ingeschreven op dat adres, betaald gewoon huur, energielasten, verzekeringen, etc. Je bent volgens de geldende regels niet verplicht om altijd thuis te zijn, en er is ook geen minimum aan wat je thuis moet verstoken of hoeveel afval je produceert.
Of heb je als alleenstaande uitkerings gerechtigde een soort van huisarrest, en moet je bij de sociale dienst vantevoren afspreken dat je ergens op bezoek gaat?
Wat wil het CDA dan?
Ja, natuurlijk. Regels moeten er zijn en ook controle.
Maar iedereen is voor de wet gelijk.
Dus, hoe pakken we die postbus firma’s aan dan??
2. Rob Heusdens | 25 december 2009 om 16:59
En een overheid, waar het CDA deel vanuit maakt, dat al jaren Sinterklaas speelt voor de multinationals, en daarmee ruim 14 miljard aan belasting inkomsten laat liggen, moet niet zo hoog van de toren blazen over dit soort miezerige kwesties, en het vraagstuk niet anders proberen voorstellen dan het is.
Oh jee. Gemeenschaps geld! Bestaat er ook ander geld dan gemeenschapsgeld? Zijn belastinginkomsten die worden gedorven geen gemeenschapsgeld. Zijn de bonussen van bankdirecteuren geen gemeenschapsgeld?
Je moet je in eerste plaats afvragen waarom mensen ueberhaupt zo lang in de bijstand verblijven. Want als je echt niet kunt werken, moet er gewoon een medische afkeuring zijn, en val je onder andere regelingen (WAO/WAjong of WIA), kun je nog wel werken, dat zou het fatsoenlijk zijn om ook voor deze mensen werk te creeren, desnoods gesubsidieerd.
Laten we ons daar mee bezig houden.
Een 100% controle op eventueel misbruik, bestaat er toch niet, en zou ook vele malen duurder zijn dan het oplevert.
En kijk ook eens verder dan je neus lang is, kijk eens wat er alleen al aan vastgoedfraude van de gemeenschap wordt geroofd. We praten dan over miljoenen die de gemeenschap daadwerkelijk misloopt.
Niet over een paar grijpstuivers. Dat is de ophef helemaal niet waard.
Plaats uw reactie
Trackback dit bericht | Voeg RSS link toe