Democratie
24 mei 2007
Het raadsdebat over het Europapark heeft veel stof doen opwaaien. Vanuit beide kampen wordt er geweblogd om duidelijk te maken waarom de één het goed en de ander het helemaal fout ziet. Betty de Boer (VVD) concludeert in haar weblog dat dit een zwarte dag is voor de lokale democratie. Mijn stelling is dat de lokale democratie in het debat van afgelopen woensdag haar kracht heeft getoond.
Toegegeven, het leverde geen hoogstaand debat op en na afloop had iedereen een narrig gevoel, maar de checks and balances hebben wel gewerkt. Er was immers een coalitie die net zo boos was op het college als de oppositie over het voor de zoveelste keer niet informeren van de raad over financiële overschrijdingen. De boot was echt aan, en niet alleen bij CDA, VVD, Stadspartij en D66.
Er was alleen een verschil van belang; van nature zijn coalitiepartijen geneigd hun wethouder te beschermen en uiteraard zijn oppositiepartijen meer geneigd tot aanvallen (zie weblog Bert Westerink). Dit zag je ook gebeuren, met uitzondering van ChristenUnie en Student & Stad, die zowel over het onderzoek als de motie van wantrouwen een positie innamen dichter tegen de coalitie aan. En dat is legitiem.
Even legitiem is het dat de overige vier oppositiepartijen de uiterste consequentie trokken als het gaat om de wijze waarop het college met de raad is omgegaan. Op dat punt was er op basis van de toegezegde maatregelen, die zich vooral op de relatie college-dienst richten, onvoldoende vertrouwen en ook tijdens de raad werd onvoldoende duidelijk dat de houding van het college richting raad na vijf eerdere confrontaties nu fundamenteel zou veranderen.
Dat de motie het niet haalde, was gezien de huidige zetelverdeling geen verrassing, maar ook geen reden haar niet in te dienen. Ook de ‘opschaling’ van de motie naar een motie gericht tegen het college was verwacht, maar maakte voor de indienende partijen geen verschil. Want nadat het college op 21 maart was geïnformeerd had elk collegelid kunnen zeggen: “En de raad dan?”, maar dat is ruim een maand en twee raadsvergaderingen lang niet gebeurd.
Er is gebeurd wat moest gebeuren, en paradoxaal genoeg haalt dat ook weer kou uit de lucht. De wethouder heeft een niet te miskennen signaal gekregen en kan met de motie van wantrouwen zwaaien in de richting van de dienst: “Als jullie zo doorgaan wordt-ie de volgende keer wél aangenomen!”. En het is duidelijk dat de raad meer te zeggen moet krijgen over het aangekondigde onderzoek.
En de raad gaat verder met dit college en andersom. Al direct na de raadsvergadering werd toenadering gezocht tussen de verschillende kampen, juist ook omdàt we met elkaar doorgaan. Napraten en vooruitkijken. Mijn conclusie: inhoudelijk is er reden tot teleurstelling, maar de lokale democratie op zich heeft haar scherpste kanten getoond.
Bericht onder: Zonder categorie
3 reacties Voeg eigen reactie toe
1. Ronald Knegt | 24 mei 2007 om 23:43
Jan.
Een goed en voldoende resultaat.
Een ‘poppetje’ vervangen aan de top van een dienst levert de gewenste (cultuur)verandering niet op.
In mijn optiek komt het er dus na de uitkomst(en) van onderzoek op aan: gaat de wethouder handelen naar conclusies? Pakt hij echt door? Ik moet het zien.
En ja…: uit mijn ervaring met onderzoeksbureaus is mij altijd één adagium bijgebleven: wie betaalt, bepaalt.
Dus waak voor objectiviteit en schroom niet om man en paard te noemen. Anders doen we dit volgend jaar weer…
2. Rob Heusdens | 25 mei 2007 om 11:21
Dit college en deze wethouder hebben helemaal NIETS geleerd van dit raadsdebat, men gaat enkel nog hardnekkiger voort op de ingeslagen weg om nog meer dure en prestigieuze nieuwbouw uit de grond te stampen, en daar moeten extra risico’s voor worden genomen, die de gemeente dan maar moet dekken.
Frank de Vries, kondigd nl. daags na dit debat aan dat hij de bouwproductie wil ophogen door het door de gemeente te nemen risico nog verder op te voeren. Projecten die anders niet gebouwd zouden worden omdat deze niet verkocht worden voor 70% zullen dan alsnog gebouwd worden.
Het komt er dus op neer dat het Europapark debacle geen uitzondering is, maar dat dat soort tegenvallers en forse budgetoverschrijdingen nog stelselmatiger zullen voorkomen.
Dit college is niet bereid in te zien dat bepaalde projecten niet aansluiten bij de werkelijke maatschappelijke woningbehoefte.
Voor de laagstbetaalden, voor starters, jongeren en studenten is er al veel te weinig betaalbare sociale woonruimte, dit beleid breekt die sociale huurwoningen nog verder af, en bouwt met name woningen in de duurdere cateorien.
Zulks dus volledig voor risico van de gemeenschapskas, die maar moet bijlappen als dat onverkoopbaar blijkt.
De toezeggingen van het college om het beleid te gaan onderzoeken zijn dus volkomen waardeloos, ze gaan gewoon door op de ingeslagen weg, nog fanatieker als voorheen!
3. Ulfert Molenhuis | 26 mei 2007 om 11:03
Gaat het hier nu om het spel of om de knikkers?
De wethouder heb ik na het raadsdebat herhaalderlijk horen zeggen bij RTV Noord dat hij gesteund werd door een grote meerderheid in de gemeenteraad. Veel verder kwam hij niet! Dergelijke zeer forse overschrijdingen met vele miljoenen euro’s zijn onacceptabel. ook al was er wel tijdig melding van gemaakt. Dan nog mag zoiets niet gebeuren en daar had het debat vooral over moeten gaan! De CDA-fractie heeft mijns inziens dan ook – na een zorgvuldige afweging – de enig juiste conclusie getrokken. Adequate maatregelen zijn hard nodig! Ik vrees echter dat met de nu gekozen oplossing het een kwestie van tijd is als het volgende financiele debacle zich weer aandient. Frank de Vries heeft zich staande weten te houden en dat is zijn verdienste. Wethouder financieen en personeel Karin Dekker had een paraplu meegenomen en bleef droog. Intussen wordt er stevig doorbezuinigd op andere posten.
Plaats uw reactie
Trackback dit bericht | Voeg RSS link toe