Mosselgedrag
21 februari 2008
De inhoud van de sportdiscussie is bekend. De één vindt dat er historisch veel geld naar de sport gaat en de ander vindt dat veel knelpunten zijn blijven liggen. Dat zou allebei wel eens waar kunnen zijn. Maar wat mij in het raadsdebat opviel, is dat de discussie opvallend scherp langs de grens coalitie/oppositie liep. Een nieuw soort dualisme?
Laten we ons even loswrikken van de sportdiscussie en kijken wat er gisteravond in de verhoudingen gebeurde. Er vond een belangrijk raadsdebat plaats over een majeur onderwerp, waar binnen en buiten het Stadhuis veel om te doen is en is geweest. Het college en de portefeuillehouder lagen bij voorbaat onder vuur, vanwege een gebrekkige aanloop naar het raadsdebat.
Dan heb je de linkse coalitiepartijen, die eerder het verwijt te horen hebben gekregen dat ze bij de wat zwaardere discussies mosselgedrag vertonen: als je ze even aanraakt, sluiten ze zich. En dat is precies wat er gebeurde: blijkbaar moest de collegelijn koste wat het kost worden verdedigd, want er werden direct verwijten aan de oppositie gemaakt, die maar niet wou inzien dat er toch miljoenen naar de sport gaan, die niet degelijk met financiën omging en waarvan sommige partijen in het verleden toch ook wel meer aan sport hadden kunnen doen.
Ik snap deze uitlatingen wel, aanval is nog steeds de beste verdediging. Maar wat ik niet snap is dat de coalitiefracties niet de gelegenheid te baat hebben genomen hun eigen profiel wat glans te geven. Hier en daar het college roemen, en meegaan met zinnige oppositiemoties en amendementen die in het belang van de sport zijn. Geen kramp, maar pragmatisch proberen je eigen punten binnen te halen. Goed voor je eigen profiel én dat van de raad als geheel. En ook die strategie kan je met je wethouder afspreken.
Maar het gebeurde dus niet. De opnieuw toegeslagen kramp leidde tijdens het debat tot oplopende boosheid bij Student&Stad en de ChristenUnie. Juist de partijen die vanwege hun politieke ligging anders nog wel eens zijn te paaien om de linkse meerderheid aan te vullen, waarmee het verwijt van blokvorming wegvalt. Maar nu waren het juist deze partijen die een zeldzame motie van ongenoegen indienden. Het lijkt me dat je toch wat zuiniger zou kunnen zijn op je vrienden, je weet nooit wanneer je ze nodig hebt.
Ik denk dat de coalitiepartijen dit anders hadden kunnen spelen, zonder zichzelf of het college geweld aan te doen. Nu is er weliswaar een besluit afgedwongen, maar het heeft weerstand opgeroepen bij de rest van de raad én in de Stad. Ik houd m’n hart vast voor volgende discussies.
Bericht onder: Zonder categorie
2 reacties Voeg eigen reactie toe
1. arjan de rooij | 23 februari 2008 om 19:47
Dag Jan,
Ik lees net je reactie en ik vond hem wat voorspelbaar. Net als anders klaag je dat de oppositie te weinig gedaan krijgt in de raad. Tja, dat zou kunnen.
Je gaat volgens mij aan een aantal zaken voorbij. Zoals je weet steunen coalitiepartijen in pricipe de coaltie. Ik heb het CDA, toen ze in deel uitmaakte van de coalitie, niet kunnen betrappen op standpunten die het college onwelgevallig waren. Maar misschien komt dat duale, waar je nu zoveel waarde aan hecht, wel een in toekomstige periode.
Zoals je ook weet is het achterstalling onderhoud bij de sport niet van vandaag of gisteren. In het verleden hebben de PvdA en de VVD hier regelmatig aandacht voor gevraagd. Dat leverde dan van CDA-zijde weer gemopper op. We zaten immers in een coalitie.
Dat gegeven laat onverlet dat ook het huidige het college kritisch beoordeeld moet worden. En dat kan, onder meer, door het indienen of steunen van moties. Het zou helpen als dat dan nuttige, goede moties zijn. En de kwalitiet van de moties liet wat te wensen over.
De helft van de moties bij het sportdebat werden niet door de hele oppositie gesteund. Bij deze motie hadden ook partijen uit de opposite teveel kritiek om de motie te steunen.
De linkse meerderheid (zoals je de coalitie noemt) werd regelmatig gesteund door leden van de rechtse minderheid.
En dat maakt de tegenstelling tussen links en rechts wat vreemd.
Ook vind ik het niet chique om collega partijen te verwijten dat ze te paaien zijn. Ik kan mij voorstellen dat ook Student en Stad en de CU hier niet blij mee zijn. Je verwijt ze nogal wat.
Ik ga ervan uit dat alle fracties moties op hun merites beoordelen. En het is heel goed mogelijk dat de motie die partij A in dient, door partij B als onvoldoende gezien wordt. Dat mag. Sterker nog, dat moet.
Als je tijdens de raadsvergadering beter had opgelet, had je gezien dat in de vergadering de zogenaamde linkse meerderheid regelmatig verdeeld stemt. Ook bij grotere en moeilijkere onderwerpen.
Ik denk dat jouw opmerkingen meer ingegeven zijn op herinneringen aan vorige raadsperiodes, dan dat ze gebasseerd op objectieve waarnemingen. En dat vind ik jammer.
2. Jan Seton | 27 februari 2008 om 22:19
@Arjan: wat een lange tekst voor een reactie! Opvallend dat je zo’n moeite hebt met dat ‘paaien’; lijkt me gewoon de realiteit van het politieke spel en heeft wat mij betreft geen negatieve lading. En als je m’n stukje goed gelezen had, maak ik ook geen verwijten aan CU/S&S, maar aan de coalitiefracties. Anders dan jij zegt lag de scheidslijn ook niet zozeer tussen links en rechts (in de oppositie zitten ook linkse partijen) maar tussen oppositie en coalitie. En tenslotte: laten we eerlijk zijn, zowel jouw als mijn waarnemingen zijn niet objectief.
Plaats uw reactie
Trackback dit bericht | Voeg RSS link toe